TOP 25 MOVIES OF THE 00s.

25) CHILDREN OF MEN

Μπορεί να μην είναι σωστό να αναθεωρώ τη λίστα μετά την δημοσίευση, αλλά επειδή είναι θέση που δεν επηρρεάζει την ψηφοφορία θα το κάνω. Οπότε έξω το Vanilla Sky, μέσα το Children of Men. Την είδα 4 μέρες πρίν και δεν μπορώ να την βγάλω από το μυαλό μου.

24) THE INCREDIBLES

Δεν είμαι fan της Pixar αλλά μία το hype κάθε φορά, μία ότι είναι εύπεπτα, έχω δεί σχεδόν όλα τα έργα της. Οι Fantastic Four είναι άνετα το καλύτερο. Εεεμ, οι "Απίθανοι" εννοώ. Η ένωση Disney και Marvel έγινε πρώτα εδώ. Προφητικό.

23) LAST DAYS

Τι θέλατε; άλλη μια τυπική βιογραφία Hollywood αλά Ray? Προτιμώ αυτή την χαμηλών τόνων ταινία με τον Kurt χαμένο να μουρμουρίζει και να κόβει βόλτες στο δάσος. Πολύ απλά γιατί με έπεισε.

22) UNBREAKABLE

Το superheroes in real life δεν είναι και η πιο πρωτότυπη ιδέα αλλά έδω ο Shyamalan είναι στην καλύτερη φόρμα του ως σκηνοθέτης. Δηλαδή, ατμόσφαιρα, καλοί ρυθμοί και ανατροπές στο σενάριο πρίν γίνει κλισέ του εαυτού του και σταθερός υποψήφιος των rasberry awards.

21) HEDWIG AND THE ANGRY INTCH

Έστω και αν προέρχεται 25 χρόνια αφού έχει πεθάνει το είδος, αξίζει να συγκαταλέγεται στα κορυφαία rock musicals. Άλλα αξιοπρεπή musicals της δεκαετίας ήταν το Moulin rouge που έμεινε οριακά εκτός λίστας, αλλά και το Across the Universe.

20) THE DARK KNIGHT

Ήταν η δεκαετία των supehero movies για το Ηollywood και αυτό ήταν το αποκορύφωμα. O Nolan κάνει ένα καλοφτιαγμένο Blockbuster και φέρνει τη μόδα του grim n gritty 20 χρόνια μετά από τα κόμικς στις ταινίες. Μακράν πιο πιστός στο χαρακτήρα και στο ύφος του κόμικ από τον Burton. Και μην ξαναλέμε πάλι για τον Heath Ledger....

19) CONFESSIONS OF A SUPERHERO

Πέρασε απαρατήρητο αλλά αξίζει πραγματικά να δείτε αυτό το ντοκιμαντέρ για άνεργους ηθοποιούς που ντύνονται χαρακτήρες από ταινίες και για μεροκάματο ποζάρουν με τουρίστες στη Ηollywood Βoulevard. Εξαιρετικά ενδιαφέρον και συγκινητικό.

18) LOVE ACTUALLY

Μπορεί κάποιος να το πεί μελιστάλαχτο και γλυκανάλατο αλλά είναι και η ιδανική ταινία να δείς όταν είσαι σε τέτοιο mood. Καλογραμμένο με ωραίο cast και destined to be classic για Χριστουγεννιάτικες βραδιές. Christmas is all around...

17) CLOSER

Θεατρικό έργο που το κουβαλάει άψογα η πρωταγωνιστική τετράδα με αποκορύφωμα τον Clive Owen. Διάλογοι που σου μένουν και σύνθετο σενάριο. Στις σχέσεις των ανθρώπων ποτέ τα πράγματα δεν είναι απλά. Ο 'Πρωτάρης' είναι από τα αγαπημένα μου έργα και χαίρομαι που ο Nichols μετά απο τόσα χρόνια κάνει μια δεύτερη καλή ταινία.

16) SUPERBAD

Έφηβοι, πλαστές ταυτότητες για ποτά, τρελά πάρτυ, η ελπίδα ότι θα έχεις γαμήσει πρίν τελειώσει η βραδιά και αστεία με πούτσους. Το ξέρω δεν σε έπεισα για το βάθος του αλλά είναι από τα καλύτερα στο είδος του με καλό σενάριο, καλές ερμηνείες, και ένα τέλος που η αλήθεια του δεν ξεχνιέται εύκολα...

15) AMERICAN SPLENDOR

Πολύ έξυπνη μεταφορά του κόμικ, μισό ντοκιμαντέρ μισό fiction. Αν το σκεφτείς καλά, δεν θα μπορούσε να γίνει κι αλλιώς. Παρά τον πολύ καλό Paul Giamatti, δεν θα γινόταν να μήν παίζει στην ταινία και ο Harvey Pekar. Μάλλον κατώτερο απο το Crumb αλλά ανώτερο απο το Ghostworld.

14) BROKEBACK MOUNTAIN

Ε τι να κάνουμε τώρα που το καλύτερο love story της δεκαετίας ήταν με καουμπόηδες? Να μην το πούμε? Εξαιρετική φωτογραφία και ερμηνείες. Έπρεπε να πάρει το όσκαρ, αλλά η ακαδημία δεν τόλμησε. Όχι ότι έχει σημασία βέβαια...

13) SPIRITED AWAY

Παρόλο ότι διαβάζω manga, δεν μου αρέσουν τα anime. To να τα θεωρεί αλληλένδετα κάποιος, είναι από τα μεγαλύτερα misconceptions ever. Αυτή η ταινία όμως με έκανε έστω για λίγο να αλλάξω γνώμη. Φαντασία, καταπληκτικό animation και χρώματα... απλά μην νομίζετε ότι όλα τα anime είναι έτσι.

12) AMELIE

Ένα γαλλικό έργο που ξέφυγε από την εσωστρέφεια και βασιζόμενο στον αέρα και την ατμόσφαιρα του πάντα ελκυστικού Παρισιού κατάφερε να είναι φρέσκο, χαρούμενο και αναζωογονητικό για τον γαλλικό κινηματογράφο. Η Αndrey Τotou είναι απολαυστική και το soundtrack ονειρικό. Το επόμενο έργο του J.P. Jeunet 'Aτέλειωτοι Aρραβώνες' μου άρεσε επίσης.

11) BOWLING FOR COLUMBINE

Όταν το είχα πρωτοδεί με είχε εντυπωσιάσει. Συγκινητικό και ταυτόχρονο τρομακτικό, με κλασσικές σκηνές και cameos, παραμένει ΤΟ ντοκιμαντέρ της δεκαετίας και η πιό ολοκληρωμένη προσπάθεια του Michael Moore Αλλά μετά κατέληξα ότι υπάρχουν πιό ενδιαφέροντες τρόποι to get your political point across όπως η επόμενη ταινία...

10) PERSEPOLIS

Το success story της δεκαετίας για τα γαλλικά κόμικς. Η ιστορία της Satrapi είναι ανθρώπινη, προσωπική και πολιτική ταυτόχρονα. Παρά τη βιομηχανία της pixar και των anime αυτή είναι η καλύτερη ταίνια κινουμένων σχεδίων εδώ και πάρα πολύ καιρό. Γιατί πολύ απλά τα κινούμενα σχέδια εδώ δεν εντυπωσιάζουν μόνο οπτικά, αλλά μεταφέρουν τέλεια την ιστορία κάνοντας την να φαίνεται παγκόσμια.

09) REQUIEM FOR A DREAM

Αυτή η ταινία - άσκηση ύφους έκανε σταρ τον Aronofsky και είναι άρρηκτα δεμένη με την δεκαετία των 00s. Όχι το πιό δυνατό σενάριο, αλλά εντυπωσιακή σκηνοθεσία με αποκορύφωμα την κινηματογραφική δύναμη των τελευταίων 20 λεπτών. Επίσης το χαρακτηριστικότερο μουσικό soundtrack των 00ς.

08) KILL BILL/DEATH PROOF/INGLOURIOUS BASTERDS *

Και εκεί που όλοι τον είχαν για ξεγραμμένο, ο Tarantino ακομπλεξάριστος όπως πάντα έκανε το comeback με τρεις τρομερές, άκρως διασκεδαστικές ταινίες (παρά το πετσόκομμα των studio σε Kill bill/Grindhouse). To fun και ο φόρος τιμής είναι ο απώτερος στόχος του και το καταφέρνει μια χαρά. Απο τις τρείς ευχαριστήθηκα πιο πολύ το Death Proof.

07) THERE WILL BE BLOOD

Όταν προσπαθέις να συνδυάσεις το Citizen Kane με την δομή και το ύφος των μεγάλων ταινιών του Coppola της δεκαετίας του 70 προσθέτοντας πινελίες Kubrick στο τέλος και δεν αποτυγχάνεις, τότε απλά είσαι μεγάλος σκηνοθέτης. Οι προηγούμενες ταινίες του, δεν μου είχαν πεί τίποτα ιδιαίτερο αλλά εδω (με τη βοήθεια του Daniel Day Lewis) φτιάχνει μια μεγάλη ταινία απο όλες τις απόψεις. Απλά επειδή είναι απο τους ελάχιστους που το προσπάθησαν.


06) MATCHPOINT/VICKY CHRISTINA BARCELONA *

Πως καταφέρνει στην ηλικία του να μας δίνει ακόμη τέτοια έργα δεν μπορώ να το καταλάβω..Η απόφαση να γυρίσει ταινία μακριά απο τη Νέα Υόρκη φαίνεται πως τον αναζωογόνησε και από το βαρύ λονδρέζικο δράμα Matchpoint στο ανέμελο μεσογειακό Viky cristina έδειξε οτι κατέχει ακόμα πλήρως την τέχνη του κινηματογράφου. Το Anything Else απο τις αρχές της δεκαετίας που είναι πιο κοντά στο συνηθιμένο του ύφος ήταν επίσης εντυπωσιακό.


05) THE ROYAL TENENBAUMS/THE LIFE AQUATIC *

Τι να πώ; Τον λατρεύω τον Wes Anderson με το φρέσκο βλέμμα του, τα στυλιζαρισμένα πλάνα του και τους δυσλειτουργικούς χαρακτήρες στα έργα του. Μου αρέσει από το Bottle Rocket αλλά με αυτά τα δύο έργα πραγματικά ωρίμασε και καθιερώθηκε ως η πιό ενδιαφέρουσα νέα φωνη στον αμερικάνικο κινηματογράφο. Μεγάλο ταλέντο και endlessly rewatchable έργα.

04) OLDBOY

How about a big statement? Η καλύτερη ταινία βασισμένη σε κόμικ όλων των εποχών. Όσο έχω διαβάσει το manga ήταν ενδιαφέρον, αλλά στην ταινία του ο Chan-Wook Park καταλαβάινοντας τους διαφορετικούς κώδικες κάθε μέσου προσφέρει νέα πνοή στην ιστορία και παραδίδει ένα συγκλονιστικό έργο που σε καθηλώνει μέχρι το τέλος.






03) HIGH FIDELITY

Έκτος απο τη λεπτομέρεια οτί δεν είχα πρώην την Catherine Zeta Jones, το έργο που ταυτίστηκα και ένιωσα να μιλάει για τη ζωή μου περισσότερο από τη δεκαετία που πέρασε. Είμαι σίγουρος ότι έκανε πολλούς να νιώσουν έτσι και απο διαφορετικές γενιές. Πολύ καλό ρυθμό στην κωμωδία, αξέχαστες σκηνές και διάλογοι και τρομερό cast. Ο ορισμός της καλής ρομαντικής κωμωδίας.Υ.Γ. Το είχα ψυλιαστεί ότι χαλάνε οι δίσκοι αν τους στοιβάζεις κατακόρυφα...

02) ETERNAL SUNSHINE OF A SPOTLESS MIND

Ένα έργο που είναι καλύτερα να δείς όταν είσαι sober συναισθηματικά. Με βάση το καλύτερο σενάριο της δεκαετίας και το όραμα του Gondry σε πάει πέρα από τη θλίψη ενός χωρισμού και τη χαρά του έρωτα στην αλήθεια των σχέσεων. Xρησιμοποιεί τις πιό περιέργες αφηγηματικές τεχνικές για να ορίσει την σχέση με τις πιό απλές. Αρχή, μέση,τέλος.

01) MULHOLLAND DRIVE

Σ' όλη την καριέρα του ο David Lynch πρωτοπορούσε και προσέφερε νέους κώδικες και τρόπους αντίληψης του σινεμά. Και όλα οδηγούσαν εδώ. Είναι ένας απο τους 5 αγαπημένους μου σκηνοθέτες και αυτή είναι η καλύτερη του ταινία. Προιόν ελέυθερης κινηματογραφικής σκέψης, αυτό το έργο σχόλιο πάνω στο Hollywood και τα όνειρα του, μεταφέρει καλύτερα απο ποτέ τις ιδέες του και είναι ένα από τα πραγματικά αριστουργήματα της δεκαετίας.

* ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΙΣΤΑ ΤΟΥ SEAGAZING: Βαθμούς παίρνουν μόνο οι 20 πρώτες ταινίες, με τους βαθμούς της θέσης 06 να πηγαίνουν στο Matchpoint και της θέσης 05 στο Royals Tenenbaums. Για την θέση 08 οι βαθμοί πάνε στο Kill Bill αν μετράει σαν μία ταινία ενώ αν αποφασίσεις να τις μετρήσεις ξεχωριστά προτιμώ να δώσω τους βαθμούς στο Death Proof.

BONUS LISTS:

OVERRATED MOVIE OF THE DECADE:
LORD OF THE RINGS TRILOGY

Το πρώτο μέρος μετριότατο. Ελπίζοντας ότι θα είναι καλύτερο είδα και το δεύτερο μέρος. Ήταν τραγικό. Το hype όμως και τα Oscar με οδήγησαν να δώ και το τρίτο μέρος. Δεν γαμιέται λέω, να το δώ ολόκληρο για να έχω συνολική άποψη. Βαρέθηκα τη ζωή μου. Πολύς ντόρος για μια σειρά ταινιών που δεν έφτασε ούτε καν την δεύτερη τριλογία Star Wars. Δεν με άγγιξε ΚΑΘΟΛΟΥ.

WORST MOVIE OF THE DECADE:

To Α.Ι. μου άλλαξε τη ζωή. Κανονικά έπρεπε να του αφιερώσω ολόδικό του πόστ. Το είχα δεί σινεμά και έπαθα τέτοιο στραπάτσο (όχι μόνο εγώ, όλο το σινεμά γέλαγε και γιουχάιζε) που μετά έγινα πολύ επιλεκτικός στις ταινίες που βλέπω. Με έκανε να ακούω γνώμες και να το ψάχνω από πρίν ώστε να αποφύγω παρόμοια εμπειρία. Σίγουρα με βοήθησε να γλυτώσω πολλές μαλακίες που γενικά θεωρούνται φαβορί για την χειρότερη ταινία της δεκαετίας (Gigli, Battlefield Earth και πολλά άλλα). Από όσες είδα όμως είναι άνετα η χειρότερη. Ο Spielberg πηδάει το πτώμα του Stanley Kubrick παίρνοντας κάποιες ακατέργαστες αλλά ενδιαφέρουσες ιδέες του μεγάλου σκηνοθέτη και τις διαστρεβλώνει μέσα από το "σκηνοθετικό του όραμα" (μπρρρ). Κολλημένος στα παιδικά του χρόνια προσπαθεί να συνδυάσει το 2001:A Space Odyssey με τον E.T., καπελώνοντας με τις ανέμπνευστες ιδέες του το έργο του Kubrick. Προκύπτει κάτι σαν άσχημη μεταφορά του Πινόκιου (ναί, αυτόν με την ξύλινη μύτη εννοώ) επειδή το μυαλό του δεν μπορεί να λειτουργήσει παραπέρα. Όταν ένας απλά τεχνικά καλός σκηνοθέτης προσπαθεί να επιβληθεί ως auter και να αποδείξει ότι σκέφτεται. Το αποτέλεσμα τον ξεβρακώνει και δείχνει πόσο μικρός είναι. Η ταινία δικαίως έχει ξεχαστεί από όλους αν και εγώ ακόμη δεν έχω ξεπεράσει το τραύμα...

GUEST LIST: TOP 20 MOVIES OF THE 00s BY ILIAS KYRIAZIS.

Για τις ανάγκες του Blogoψηφίσματος που διοργανώνει το Seagazing για τις 20 καλύτερες ταινίες της δεκαετίας (δες εδώ), σήμερα φιλοξενείται στο Sadly Cairo η σχετική λίστα του Ηλία Κυριαζή. Η δικιά μου λίστα θα δημοσιευτεί στις 27 Νοεμβρίου, γύρω στις 5 το μεσημέρι.

20) LOVE ACTUALLY directed by Richard Curtis

19) UNBREAKABLE directed by M. Night Syamalan

18) OLDBOY directed by Chan-wook Park

17) LET THE RIGHT ONE IN directed by Thomas Alfredson

16) MONSTERS, INC. directed by Pete Docter

15) INGLOURIOUS BASTERDS directed by Quentin Tarantino

14) SUPERBAD directed by Gregg Mottola

13) MULHOLLAND DRIVE directed by David Lynch

12) 28 DAYS LATER directed by Danny Boyle

11) REQUIEM FOR A DREAM directed by Richard Curtis

10) THE HOST directed by Joon-ho Bong

09) AMELIE directed by Jean-Pierre Jeunet

08) BATTLE ROYALE directed by Kinji Fukasaku

07) CHILDREN OF MEN directed by Alfonso Cuaron

06) GHOST WORLD directed by Terry Zwigoff

05) THE ROYAL TENENBAUMS directed by Wes Anderson

04) HIGH FIDELITY directed by Stephen Frears

03) KILL BILL directed by Quentin Tarantino

02) LOST IN TRANSLATION directed by Sofia Coppola

01) ETERNAL SUNSHINE OF A SPOTLESS MIND directed by Michel Gondry

TOP 5 DC COMICS OF THE 00s.

1) ALL-STAR SUPERMAN by Grant Morrison and Frank Quitely
12 issues, 2 trade paperbacks (Links 1,2)

Υπάρχει άνθρωπος που να αγαπάει τα κόμικς και να μην λάτρεψε το All-Star Superman? O Grant Morrison (Doom Patrol, The Invisibles) συνεργάζεται για πέμπτη φορά με το τεράστιο ταλέντο που λέγεται Frank Quitely (Flex Mentallo, Earth2, New X-men, We3) και πετυχαίνουν την τέλεια ισορροπία ανάμεσα στο έξυπνο, μοντέρνο sci-fi και το νοσταλγικό superhero camp. Ένα ειλικρινές love letter στον πιο icon χαρακτήρα των comics που συνοψίζει υπέροχα ό,τι αξίζει από την δημιουργία των Jerry Siegel και Joe Shuster. Ένα αντίστοιχο Dark Knight Returns αλλά με το φωτεινό ύφος που ταιριάζει στον Superman. Αριστούργημα.

2) Y: THE LAST MAN by Brian K. Vaughan and Pia Guerra
60 issues, 10 trade paperbacks (Links 1,2,3,4,5,6,7,8,9,10)

Η μεγαλύτερη επιτυχία της δεκαετίας για τη Vertigo στηρίχτηκε σε μια πιασάρικη αρχική ιδέα (ξαφνικά πεθαίνουν όλοι οι άντρες του πλανήτη εκτός από έναν) την οποία όμως εξέλιξε πανέξυπνα και εκμεταλεύτηκε πλήρως ο Brian K. Vaughan. Το σκίτσο της Pia Guerra δεν εντυπωσιάζει αλλά ταιριάζει στην ιστορία και δίνει καλό ρυθμό στο κόμικ. Έφερε πολλούς καινούργιους αναγνώστες στα κόμικς και μπορεί να το έβαζα και πρώτο στη λίστα αν δεν θεωρούσα ότι κάνει λίγο "κοιλιά" προς το τέλος. Παραμένει όμως εξαιρετικό page-turner.


3) 100 BULLETS by Brian Azzarello and Eduardo Risso
100 issues, 13 trade paperbacks (Links 1,2,3,4,5,6,7,8,9,10,11,12,13)

Η σειρά αρχίζει με ιστορίες καθημερινών ανθρώπων και πως αντιδρούν στην πρόκληση του Agent Graves να εκδικηθούν κάποιον που τους έβλαψε χωρίς συνέπειες από το νόμο για να αποκαλύψει σιγά σιγά ένα πιο crime/mafia γενικό plot απο πίσω. O Azzarello γράψει ωραίους διαλόγους αλλά το πραγματικό αστέρι του κόμικ είναι ο σκιτσογράφος Eduardo Risso που χρησιμοποιεί περίεργα πλάνα και δημιουργικές τεχνικές storytelling. Ιδανικό για λάτρεις του noir fiction.

4) GOTHAM CENTRAL by Greg Rucka, Ed Brubaker and Michael Lark
40 issues, 5 trade paperbacks (Links 1,2,3,4,5)

Μια καθαρά αστυνομική σειρά που η ιδιαιτερότητά της είναι ότι λαμβάνει χώρα στη Gotham City. Έτσι δίνεται η δυνατότητα να χρησιμοποιηθεί στις ιστορίες το καλύτερο rogue's gallery που υπάρχει στα κόμικς (δλδ. τους "κακούς" του Batman). Από εδώ έγινε γνωστός ο Ed Brubaker, άσχετα αν τις καλύτερες ιστορίες τις γράφει ο Greg Rucka, και o Michael Lark που εμφανίζεται πολύ βελτιωμένος από παλαιότερα κόμικ του και θυμίζει με τη δουλεία του το Year One του David Mazzucchelli.

5) HUMAN TARGET/VERTIGO POP LONDON By Peter Milligan and Various
21 issues, 3 trade paperbacks (Links 1,2,3) / 4 issues, not collected (wtf!!)

Στη πέμπτη θέση δύο τρομερά αδικημένες και below the radar σειρές του Peter Milligan. Το revamp του Human Target για τη Vertigo και το ακόμη καλύτερο Vertigo Pop London με σκίτσο του εξαιρετικού Philip Bond με θέμα έναν rock star που επιθυμεί να ξαναζήσει τα νιάτα του. Το πρώτο κόπηκε στα 21 τεύχη, ενώ το δεύτερο ήταν mini σειρά 4 τευχών που δεν επανεκδόθηκε ποτέ ως paperback. Αξίζει όμως (ειδικά το London) να τα ψάξετε σε torrent για να τα διαβάσετε.

Υ.Γ.1 Οριακά εκτός λίστας έμειναν κάποια κόμικ της Vertigo. Το War Stories του Garth Ennis (το πρώτο volume), το Filth και το We3 του Grant Morrison (το πρώτο με έχασε τελείως προς το τέλος, το δεύτερο είναι καλό αλλά θεωρώ το All-Star καλύτερη συνεργασία με τον Quitely) και το 100% του Paul Pope.

Υ.Γ.2 Είπα και παλαιότερα (link) το να κάνεις λίστα με κόμικς είναι μεγάλο μπέρδεμα. Διευκρινίζω ότι τα Top Ten (Alan Moore/Gene Ha), Promethea (Alan Moore/J.H. Williams III) και Authority (Warren Ellis/Bryan Hitch και στη συνέχεια Mark Millar/Frank Quitely) λίγο επειδή αρχίσαν δημοσιέυση στα 90s, λίγο επειδή δεν είναι ακριβώς DC (ABC comics και Wildstorm αντίστοιχα) αποφάσισα να μην τα λάβω υπόψη στην συγκεκριμένη λίστα. Πολύ ωραίες σειρές και οι τρείς, το Top Ten άκρως διασκεδαστικό με πανέξυπνες αναφορές, το Authority ίσως το πιό επιδραστικό superhero comic των τελευταίων 15 ετών και το Promethea...στον κόσμο του! Ίσως κάνω κάποια στιγμή ξεχωριστό αφιέρωμα.

SERIES I'M CURRENTLY ENJOYING FROM DC:

Είμαι από αυτούς που ευχαριστήθηκαν το run του Morrison στο Batman (Batman and Son, The Black Glove, Batman:Rip). Ήταν το πιό "έχω πάρει ναρκωτικά και γράφω" run σε mainstream superhero και το βρήκα εξαιρετικό. Αν δεν ήταν τόσο ξεχασμένο το Vertigo Pop: London, μπορεί το run να έμπαινε και στην παραπάνω λίστα. Εδώ ο Grant Morrison συνεχίζει την ιστορία αλλά ουσιαστικά είναι μια νέα σείρα με νέους χαρακτήρες. Με καταπληκτικό σκίτσο του Quietly (ο οποίος δυστυχώς φεύγει στο τεύχος 4) έκανε ιδανική αρχή και περιμένω να δώ τη συνέχεια.

TOP 5 MARVEL COMICS OF THE 00s.

1) DAREDEVIL by Brian Michael Bendis and Alex Maleev
50 issues, 3 trade paperbacks (Links 1,2,3)

Ο Bendis ήταν κυρίαρχος σε αυτή τη δεκαετία για τη Marvel. Εκτός από το Ultimate Spiderman, ανέλαβε το revamp των Avengers και δύο μεγάλα crossovers (House of M, Secret Invasion) που ρύθμισαν του continuity της εταιρείας. Στο Daredevil θυμήθηκε τις crime ρίζες του (Jinx, Torso) και "πατώντας" στο έργο που έχει αφήσει ο Frank Miller στον τίτλο, έκανε ένα πολύ συνεπές run και οδήγησε τον χαρακτήρα σε μερικές από τις καλύτερες στιγμές του. Βοήθησε πάρα πολύ και η ατμόσφαιρα που προσέφερε ο Alex Maleev με το σκίτσο του, που έκανε τη σειρά να φαίνεται μοναδική ανάμεσα στα comics της Marvel.

2) ASTONISHING X-MEN by Joss Whedon and John Cassaday
25 issues, 4 trade paperbacks (Links 1,2,3,4)

Ήμουν καχύποπτος για το τί μπορεί να προσφέρει ο ερχόμενος απο την τηλεόραση Joss Whedon στους X-Men, αλλά εκ του αποτελέσματος έπεσα έξω. O Whedon ήρθε και μαζί με τον εντυπωσιακό Cassaday (Planetary), έκαναν ένα μικρό αλλά ουσιώδες run, φρέσκο αλλά που κλείνει και το μάτι στα κλασσικά X-men του Claremont. Ξεχωριστό από τους άλλους τίτλους των X-men, ιδανικό για jumping point στη σειρά (αφού είναι σχεδόν αυτοτελές απο continuity), διασκεδαστικό και πιο προσιτό από το ενδιαφέρον αλλά χαοτικό run του Grant Morrison.

3) X-FORCE/X-STATIX by Peter Milligan and Mike Allred
40 issues, 6 trade paperbacks (Links 1,2,3,4,5,6)

Μην κολλάτε στο X που υπάρχει στον τίτλο, δεν έχει σχέση με κανένα άλλο comic της Mavel. Σχεδόν παρωδία με σουπερήρωες-celebrities που έχουν τελείως εγωιστικά κίνητρα. O Milligan γράφει τα σενάρια με κυνισμό και χιούμορ και ο Allred με την pop αισθητική του απογειώνει τον τίτλο. Η σειρά είχε ενδιαφέρουσες ιδέες και χαρακτήρες (ένα μέλος της ομάδας ήταν η princess Diana, WTF!) αλλά τελικά ήταν πολύ διαφορετική για τη Marvel που διέκοψε την κυκλοφορία της σχετικά νωρίς.

4) UNSTABLE MOLECULES by James Sturm and Guy Davis
4 issues, 1 trade paperback (link)

Φρέσκος από την επιτυχία του Golem's mighty swing ο ανεξάρτητος James Sturm συνεργάζεται με τον πάντα αξιόλογο Guy Davis για να μας δώσει μια διαφορετική ματιά πάνω στους Fantastic Four. Επικεντρώνει στο οικογενειακό angle (που ήταν βασικό βέβαια και στην original σειρά) και αφαιρεί όλα τα υπερφυσικά στοιχεία. Έτσι στο πλαίσιο του κόμικ που είναι στιγμές καθημερινότητας αυτής της οικογένειας στις αρχές του 60 δίνεται η ευκαιρία στους χαρακτήρες αυτούς να λάμψουν πραγματικά.

5) OMEGA THE UNKNOWN by Jonathan Lethem and Farel Dalrymple
8 issues, 1 trade paperback (link)

Το original Omega the Unknown των Steve Gerber/Jim Mooney ήταν μια περίεργη για την εποχή της σειρά που ξεκίνησε γεμάτη ιδέες για να συμβιβαστεί με το Marvel continuity και να κοπεί λίγο αργότερα. Ο συγγραφέας Jonathan Lethem έρχεται στα comics για να συνεχίσει αυτές τις ιδέες που τον είχα ενθουσιάσει μικρό και να μας παρουσιάσει την συνέχεια της ιστορίας όπως την είχε πλάσει στο μυαλό του, καταθέτοντας ταυτόχρονα ένα σχόλιο πάνω την παιδική φαντασία, τους σουπερήρωες και την Marvel.

Υ.Γ. Δεν έχω διαβάζει το Punisher του Garth Ennis και το Runaways τα οποία απέσπασαν πολλά θετικά σχόλια από κριτικούς μέσα στη δεκαετία. Ειδικά για το πρώτο έχω μια υποψία ότι αν το είχα διαβάσει θα ήταν μέσα στην παραπάνω λίστα (2010 update: και τελικά επιβεβαιώθηκα...).

SERIES I'M CURRENTLY ENJOYING FROM MARVEL:

Το απόλυτο guilty pleasure αυτή τη στιγμή στα κόμικς! Αρκετές φορές έβρισκα τα σενάρια και τους διαλόγους του Mark Millar τραβηγμένα (έως κακόγουστα) αλλά εδώ ταιριάζουν πλήρως με το ύφος του κόμικ. Real life superheroes (για άλλη μία φορά) με ελαφριά σατυρική διάθεση (επίσης κλισέ). Το θέμα όμως είναι ότι και οι δύο δημιουργοί πραγματικά ξεδίνουν και δείχνουν να γουστάρουν πραγματικά τη σειρά. Ειδικά ο John Romita Jr κάνει την καλύτερη δουλειά της ζωής του και αξίζει να διαβάσεις το κόμικ μόνο για να τον απολάυσεις.