THE WIRE.

Πέρσυ είχα λιώσει με το "Entourage", φέτος αποφάσισα να ασχοληθώ με το critically acclaimed "The Wire". Σε όλες τις λίστες που είδα για τις καλύτερες τηλεοπτικές σειρές της δεκαετίας που πέρασε, φιγούραρε στις πρώτες θέσεις (στο αντίστοιχο Blogψήφισμα του πολύ καλού US TV ήρθε δεύτερη στην τελική κατάταξη). Όχι η μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία αλλά την ακολουθεί ένα σχεδόν "τρομακτικό" hype.


Το Wire είναι μία εξαιρετικά προσεγμένη σειρά. Οι ρίζες της βρίσκονται στο πολυπαιγμένο (εδώ και χρόνια) αστυνομικό genre της αμερικανικής τηλεόρασης αλλά χάρη στα καλοδουλεμένα σενάρια της καταφέρνει να ξεφεύγει από τα όρια του είδους. Έχει μεγάλο κάστ και πολλούς όμορφα γραμμένους χαρακτήρες που σου μένουν χωρίς να έχει ξεκάθαρο πρωταγωνιστή. Αφιερώνει τον ίδιο χρόνο στην πλευρά των αστυνομικών (με μια έμφαση στον Jimmy McNulty στην αρχή της σειράς) και στην πλευρά των "συμμοριών" (που διοικεί κυρίως ο Avon Barksdale). Ο τίτλος αναφέρεται στην μέθοδο παρακολούθησής μέσω τηλεφώνων που εφαρμόζουν οι αστυνομικοί για να καταπολεμήσουν το εμπόριο ναρκωτικών από τις συμμορίες. Βέβαια στην διάρκεια των 5 σεζόν του, τα πράγματα προχωράνε με έναν αρκετά φυσικό τρόπο πέρα από το αρχικό premise.

Είναι τίγκα ρεαλιστική σε τόνο χωρίς καμμία προσπάθεια ωραιοποίησης του οτιδήποτε. Σαν στύλ δεν είναι κάτι εξαιρετικά πρωτότυπο αλλά εκμεταλλέυεται τέλεια το χρόνο που δίνει το τηλεοπτικό format για να εισχωρήσει σε βάθος σε χαρακτήρες και καταστάσεις. Εκεί πιστεύω ότι βρίσκεται και η μεγάλη της δύναμη. Ο δημιουργός David Simon ήταν προηγουμένως αστυνομικός ρεπόρτερ για την Baltimore Sun και φαίνεται ότι γνωρίζει πολύ καλά τα αντικείμενα με τα οποία καταπιάνεται. Τα σενάρια ποτέ δεν σου φαίνονται fake και γεμάτα hollywoodιανές ευκολίες αλλά προιόντα απέραντου research και προσωπικής πείρας. Το Wire σε ΠΕΙΘΕΙ. Βέβαια δεν έχω ασχοληθεί με το εμπόριο ναρκωτικών ούτε ξέρω πως λειτουργούν κάθε είδους κυκλώματα αλλά το Wire σε κάθε απεικόνισή του μοιάζει αληθινό, και αυτό έχει σημασία.

Αν είναι ένα μύνημα που σου περνάει το Wire είναι ότι στην αντιμετώπιση διαφόρων κοινωνικών προβημάτων και εγκληματικότητας ΔΕΝ χωράνε εύκολα συμπεράσματα και απλές λύσεις. Δεν υπάρχουν hero cops εδώ που απλά βάζουν τον "κακό" φυλακή ή των σκοτώνουν. Κάθε εγκληματική πράξη έχει βαθύτερα αίτια και τις αντίστοιχες συνέπειές, ενώ κάθε καλή πρόθεση και προσπάθεια για λύση μπορεί να οδηγήσει σε λάθος αποτέλεσμα ή να κολλήσει σε άπειρα ελλατώματα του συστήματος. Το ότι το έγκλημα είναι αλληλένδετο με πολλούς τομείς της κοινωνίας είναι παλιά ιδέα αλλά σπανίως έχω δεί να παρουσιάζεται καλύτερα από το Wire.

Η δίαρκεια μιας ώρας κάθε επεισοδίου, το μεγάλο κάστ, τα πηχτά σενάρια, το γεγονός ότι βλέπεις συνέχεια χαρακτήρες να σπάνε τα μούτρα τους στη ζωή και η συνεχόμενη αίσθηση του πόσο σκατά τελικά έχει δομηθεί αυτή η κοινωνία δεν την κάνει και την πιο ανάλαφρη σειρά να δείς. Δεν είναι κάτι που χαζεύεις για να περάσει η ώρα. Θέλει κάποιο βαθμό αφοσίωσης και είναι πιθανότερο να σου χαλάσει τη μέρα παρά να στην φτιάξει. Η σειρά όμως τελικά σε ανταμοίβει και η λεπτή δόση ανθρωπιάς με την οποία περικλείει τους χαρακτήρες της ίσως να είναι το μυστικό. Πάντα πίστευα ότι αν απο όλο το κάστ βρίσκεται κάποιος στo κέντρο της καρδιάς του Wire τότε αυτός είναι αδιαμφισβήτητα ο Bubbles. Ένας κρίκος ανάμεσα στις δύο πλευρές που καθημερινά παλεύει για την επιβίωση του αλλά και απέναντι στον εθισμό του.


H κάθε σεζόν του Wire συνεχίζει την γενική πλοκή αλλά δίνει έμφαση σε κάτι συγκεκριμένο κάθε φορά οπότε λίγα λόγια για την κάθε μία.

SEASON ONE(The Projects): Όλα τα βασικά και καλά στοιχεία της σειράς είναι εκεί απο την αρχή. Η σεζόν που βρήκα πιο εθιστική σε ρυθμό και μάλλον καλύτερη στα σημεία απο όλες. Ιδανική αρχή για το Wire, δοκίμασε την και αν δεν σου αρέσει καθόλου θα σου έλεγα άνετα να μην ασχοληθείς περαιτέρω με τη σειρά.

SEASON TWO(The Port): Περίεργη και ιδιαίτερη σεζόν με focus σε πολλούς νέους χαρακτήρες που οι περισσότεροι δεν θα μας απασχολήσουν στην συνέχεια. Η πιο "διαφορετική" σεζόν του Wire με κάποιες όμως κλασσικές και αξεπέραστες σκηνές.

SEASON THREE(Hamsterdam): Η σειρά επιστρέφει στα γνώριμα λημέρια των Projects και αρκετά plot points οδηγούνται στην κορύφωσή τους. Όλο το κομμάτι με το Hamsterdam (ωραία ιδέα και άψογα παρουσιασμένη) αποτελεί για μένα την κορύφωση της σειράς.

SEASON FOUR(The Schools): Η πλειοψηφία θα σου πεί είναι η καλύτερη σεζόν του Wire. Για μένα ήταν η πιο κουραστική και βαρετή από όλες (όχι άλλο mayoral race!). Είχε μεγάλες προσδοκίες, καταλαβαίνω τί προσπάθησε να πεί αλλά δεν...

SEASON FIVE(The Press): Αντίθετα η πλειοψηφία θα σου πεί ότι αυτή είναι η χειρότερη σεζόν του Wire. Εντάξει, όντως το Wire δεν κλείνει τόσο δυνατά όσο θα περίμεναν πολλοι αλλά την βρήκα πολύ συμπαθητική, ενδιαφέρουσα και αδικημένη ώς σεζόν (plus έχει ως στόχο της κριτικής της τους δημοσιογράφους! Τι άλλο θές;)