IT WAS 10 YEARS AGO TODAY.

Έχει νόημα να αφιερώσω ένα ποστ για την επέτειο 10 χρόνων από την κυκλοφορία αυτής της συλλογής; Αξίζει να θυμάμαι και να μνημονεύω ένα απλό best of των Beatles; Ούτε καν αντιλήφθηκα αμέσως την κυκλοφορία του ούτε είμαι από αυτούς που έτρεξαν να το αγοράσουν. Κι όμως, για μένα (και για πολλούς άλλους) όλα άρχισαν εδώ.

Είχαν περάσει κοντά 8 μήνες από την κυκλοφορία του. Κόντευε να τελειώσει το πρώτο μου καλοκαίρι ως φοιτητής. Έπινα καφέ σε μια παραλία μακριά από την Αθήνα, όταν με πλησίασε ένας τύπος που πούλαγε cd. Αναζητώντας ακόμη τα μουσικά μου γούστα άρχισα να ψάχνω τη στοίβα που είχε μέχρι που στάθηκα στο παραπάνω εξώφυλλο. Η μοναδική μου επαφή με το συγκρότημα (πέραν των κλασσικών παραστάσεων που έχουμε όλοι των Beatles ως pop culture icons, τέσσερεις μαλλιάδες που τραγουδάνε γιέ γιέ κτλ..) ήταν ότι είχα δεί την ταινία Yellow Submarine τον προηγούμενο χειμώνα. Είχα δεί το έργο για τα φημισμένα ψυχεδελικά του σχέδια αλλά με είχε εντυπωσιάσει πόσο καλή και πολύ πιο μοντέρνα απ' ότι περίμενα ήταν η μουσική. Βέβαια πέρα από κάποια rewind στο video για να ξανακούσω τα τραγούδια δεν ασχολήθηκα να το ψάξω παραπάνω. Έτσι κι αλλιώς αυτός ήταν ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπιζα την μουσική τότε. Βλέποντας το best αυτό μπροστά μου λοιπόν και αναγνωρίζοντας κάποια κομμάτια από την ταινία αποφάσισα να το αγοράσω και άρχισα να το ακούω..

Δεν ήταν έρωτας με την πρώτη ακρόαση. Το πρώτο μισό του One (που περιείχε τραγούδια της πρώτης περιόδου τους καθώς είναι δομημένο χρονολογικά) το βρήκα παλιομοδίτικο και αδιάφορο. Όσο όμως προχωρούσε σε μεταγενέστερα τραγούδια άρχισε να μου φαίνεται εξαιρετικά ενδιαφέρον. Ένιωθα ότι μου επικοινωνεί πολλές μουσικές ιδέες ταυτόχρονα, τις οποίες τότε δεν μπορούσα εύκολα να χωνέψω και να αξιολογήσω. Με έκανε όμως να θέλω να συνεχίσω να το ακούω. Σιγά σιγά άρχισα να κολλάω με ένα κομμάτι, μετά να κολλάω με ένα άλλο, στη συνέχεια με ένα τρίτο... Με είχαν πείσει ότι είχαν κι άλλα να μου προσφέρουν. Έτσι άρχισα να ψάχνω και να διαβάζω για τους Beatles και να κατεβάζω κι άλλα τραγούδια (ένα ένα σε εκείνες τις ηρωικές dial-Up εποχές downloading). Παράλληλα δεν μπορούσα να σταματήσω να μεταδίδω τον ενθουσιασμό μου για κάθε νέα μπιτλική ανακάλυψη που έκανα στους γύρω μου. Ήθελα να τους μοιραστώ...

Το One δεν το θεωρώ την ιδανικότερη εισαγωγή στο έργο των Beatles. Έχει σημαντικές παραλείψεις και δίνει πολύ μεγάλη βάση στα χρόνια της Beatlemania για τα γούστα μου. Έχω καταλήξει αφού πέρασα από πολλές γνώμες ότι η καλύτερη επιλογή είναι να αρχίσει κάποιος με ένα από τους κλασσικούς δίσκους τους (Rubber soul, Revolver, Sgt.pepper, White album, Abbey road). Η μεγάλη εμπορική επιτυχία του όμως έφερε μια ολόκληρη γενιά σε επαφή για πρώτη φορά με τη μουσική τους. Δημιούργησε ένα νέο κύμα θαυμαστών του συγκροτήματος όπως είχαν κάνει ο μπλε και ο κόκκινος δίσκος παλαιότερα και όπως η apple ελπίζει ότι θα κάνει το rock band φέτος. Σε μένα το One έβαλε ένα σπόρο. Ένα σπόρο που εξελίχθηκε πολύ φυσικά αλλά και μαγικά στη συνέχεια. Οι Beatles μου άλλαξαν από απόψεις και γούστα πάνω στη μουσική μέχρι τρόπο σκέψης και αντίληψης της ζωής. Τους χρειάστηκα και τους αναζήτησα αρκετές φορές αυτά τα 10 χρόνια και ήταν πάντα εκεί για μένα. Πάει καιρός από εκείνη την καλοκαιρινή μέρα αλλά εξακολουθώ να λατρεύω αυτό το συγκρότημα. Τέσσερα εργατόπαιδα από το Liverpool που γουστάραν να παίζουν rock and roll. Που τους φόρεσαν κουστούμια και τους έχωσαν σε ένα studio ηχογράφησης. Τους έδωσαν μια ευκαιρία. Και αυτοί με το ταλέντο τους την εκμεταλλεύτηκαν. Και άλλαξαν τον κόσμο...

Υ.Γ.1 Αφού έγραψα το παραπάνω άρθρο διαπίστωσα ότι έχω κάνει ένα μικρό λάθος στο μέτρημα. Σήμερα κλείνουμε 9 χρόνια από την κυκλοφορία του One και όχι 10. Μην "κολλάς" εκεί σε παρακαλώ, μην με ξενερώνεις. Ήθελα πολύ να γράψω αυτό το άρθρο. Αν ενοχλείσαι διάβασέ το του χρόνου.

Υ.Γ.2 Εκτός από το εξώφυλλο, εντυπωσιακό ήταν και το οπισθόφυλλο του One που είχε τις 4 φωτογραφίες που είχε τραβήξει ο Richard Avedon τα μέλη της μπάντας το 1967. Οι καλύτερες ήταν του John και του George άλλα εγώ θα ποστάρω για comic relief τον Ringo. Με το πουλάκι του..