TOP 20 MOVIES OF THE 90s.

20) TERMINATOR 2

Ξέχνα τον Τιτανικό (λογικά το έχεις κάνει ήδη), ξέχνα και το Avatar. Αυτή είναι με διαφορά η καλύτερη ταινία του Cameron. Πρότυπη ταινία δράσης μέχρι να έρθει μια άλλη και να αλλάξει τα δεδομένα στο είδος (στο νούμερο 6 αλλά μην προτρέχεις).

19) LA HAINE

Δεν την θαυμάζω μόνο για το ότι φαίνεται ακόμη επίκαιρη αλλά κυρίως για το ύφος και το στύλ της. Κάτι φρέσκο και κινηματογραφικά cool, κόντρα στις υπόλοιπες γαλλικές παραγωγές της εποχής.

18) MANHATTAN MURDER MYSTERY

O Woody Allen είχε αρκετές αξιοπρεπείς ταινίες στην δεκαετία (Bullets over Broadway, Mighty Aphrodite). Ξεχωρίζω αυτή, ίσως επειδή ξανασυναντιέται και με την κορυφαία του πρωταγωνίστρια Diane Keaton.

17) GATTACA

Από τον σεναριογράφο του Truman Show μια καλοφτιαγμένη ταινία που θέτει ερωτήματα γενετικής ηθικής. Ορισμός καλής επιστημονικής φαντασίας (όπως και το Strange Days που δεν χώρεσε στην 20άδα).

16) SILENCE OF THE LAMBS

Καλοφτιαγμένο ψυχολογικό θρίλερ που το ανεβάζουν δύο επίπεδα πάνω οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών του. Έκανε επιτυχία, αντιγράφτηκε (Seven) και σάρωσε στα Όσκαρ (προφανώς λιγότερο συντηρητική η ακαδημία τότε).

15) WILD AT HEART

Ιεροσυλία ότι το προτιμώ από το Lost Highway? Είναι πιο αυθόρμητο, πιο διασκεδαστικό και πιο ανθρώπινο. Έχει αδυναμίες αλλά είναι γοητευτικές. Το Lost Highway είναι ιδιαίτερο, αλλά το θεωρώ πρώιμη αρχική version του Mulholland Drive.

14) GUMMO

Τότε πίστευα ότι ο Korine θα εξελιχθεί σε μεγάλο σκηνοθέτη. Άλλες σκηνές γραμμένες στο σενάριο, άλλες αυτοσχεδιαστικές ή τυχαίες. Δεν ξέρεις πώς να αντιδράσεις, αλλά εγώ το παρακολουθώ πάντα σχεδόν με δέος. Trailer trash μέχρι το κόκκαλο.

13) SLING BLADE

Πάλι ανεξάρτητος αμερικάνικος κινηματογράφος, πάλι redneck θεματολογία και περιβάλλον. Εδώ όμως ενώ εμβαθύνει στην μαυρίλα (όχι τόσο στην αηδία όπως το Gummo), στο τέλος σου προσφέρει κινηματογραφική λύτρωση απλόχερα.

12) THE BIG LEBOWSKI

Στα 00ς έβγαζαν την μία παπάρα μετά την άλλη, αλλά στα 90ς τους θεωρούσα τρομερούς. Miller's Crossing, Barton Fink, Big Lebowski. Πολύ καλά έργα με το δικό τους χαρακτήρα (αν και υποβόσκει παρόμοιο νουάρ υπόβαθρο σε όλα). Μάλλον θα μείνουν στην ιστορία για το τελευταίο.

11) THE GOODFELLAS

Καλοσκηνοθετημένο με τρομερό ρυθμό και εντυπωσιακή δομή στο σενάριο. Επικό σε βλέψεις αλλά ούτε είναι η καλύτερη ταινία του Scorsese, ούτε μπορεί να συγκριθεί με τα αριστουργήμα του γκανστερικού σινεμά.

10) TRAINSPOTTING

Μοντέρνο έργο και τολμηρό στην απεικόνιση των ναρκωτικών μακριά από διδαχές και political correctness. Ι Choose not to choose life. Κρίμα για την μετέπειτα καριέρα του Danny Boyle.

09) ED WOOD

Ο Tim Burton καταπιάνεται με την ζωή του cult b-movie σκηνοθέτη.Μια πρωτότυπη βιογραφία αντιμετωπισμένη με χιούμορ και μακριά από τα μελοδραματικά στεγανά του Hollywood. Ο Johny Depp στην πιο υποτιμημένη ερμηνεία της καριέρας του.

08) AMERICAN HISTORY X

Χαμηλών τόνων ματιά στους νεοναζί μέσω μιας αμερικάνικης οικογένειας. Μου έχει μείνει η σκηνή που ο μικρός αδερφός απογοητευμένος πλέον από τα πιστεύω του κατεβάζει ήσυχα και σχεδόν τελετουργικά τις αφίσες από το δωμάτιό του.

07) AMERICAN BEAUTY

Έφερε στο mainstream θεματολογία (σε κάποιο βαθμό και αισθητική) ανεξάρτητου αμερικάνικου κινηματογράφου. Έξυπνο σενάριο αλλά το αξεπέραστο ατού της ταινίας είναι ο ρόλος και η ερμηνεία του Kevin Spacey.

06) THE MATRIX

Παρά τα άκρως αποτυχημένα sequels το πρώτο Matrix ανήκει πλέον στην σφαίρα του κλασσικού. "Κλέβοντας" πανέξυπνα από θρησκευτικές θεωρίες, βιβλία cyberpunk, κινηματογραφικά είδη (Hong Kong action, anime) και κυρίως από τα σουπεηρωικά κόμικς (και λίγο από το Invisibles) έγραψε εκ νέου τους κανόνες στις ταινίες δράσης και επιστημονικής φαντασίας και επηρρέασε όσο ελάχιστα έργα το σινεμά τα τελευταία 20 χρόνια.

05) THE TRUMAN SHOW

Πόσο προφητικό ήταν αυτό το έργο? Κι όμως γυρίστηκε πρίν την έκρηξη της reality television, αν και νομίζω ότι όταν έγραφαν το σενάριο είχαν στο μυαλό τους εκτός απο σχολιασμό των media και κάποιες θεολογικές προεκτάσεις. Καλός αμερικάνικος κινηματογράφος, σε πρώτο επίπεδο θα διασκεδάσεις παρακολουθώντας το ταξίδι του Truman αλλά υπάρχει και μπόλικο υλικό σε δεύτερο επίπεδο για όποιον θέλει να προβληματιστεί.

04) PULP FICTION

Ε τώρα εδώ τι να γράψω; Όρισε την δεκαετία κινηματογραφικά περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Έμοιαζε τόσο διαφορετικό και πρωτότυπο όταν βγήκε, και δικαίως λατρεύτηκε (και αντιγράφτηκε). Αγαπημένη ιστορία εννοείται η δευτέρη με τον boxer Bruce Willis και το αγαπημένο του ρολόϊ. Classic. Τελικά το πιο κούλ πράγμα στο Pulp Fiction είναι πόσο γελοία κάνει να φαίνεται κάθε προσπάθεια να το "αναλύσει" κάποιος.

03) FORREST GUMP

Εμπορικά είχε κάνει αίσθηση, αλλά απο κριτικές μέτρια πράγματα. Ξέρω πολλούς που το βρίζουν. Εγώ το λατρεύω και το θεωρώ υποτιμημένο. Ναι έχει συναισθηματικές ευκολίες, ναι δεν είναι ακριβώς σαφές στο μήνυμά του, μπορείς να το πείς σε σημεία αφελές και αμερικανιά αλλά αυτό ειναι το νόημα! Πρόσεξε πόσο καλοδουλεμένο σενάριο και ωραίες ερμηνείες έχει. Και μια σκηνή πραγματικά σπουδαία απο κάθε άποψη (δες φωτό).

02) EDWARD SCISSORHANDS

Η αποξένωση (της εφηβείας;) με οδηγό στην αισθητική τις βουβές ταινίες του Γερμανικού εξπρεσιονισμού και τις γοθικές ιστορίες. Μια μεγάλη δημιουργία, μακριά απο στεγανά της βιομηχανίας, από έναν νεαρό σκηνοθέτη τότε που του επέτρεψε να χτίσει στην συνέχεια μια καριέρα χωρίς να προδώσει το όραμά του. Τέτοια ταινία όμως, που να εκφράζει με τόση σαφήνεια τις ευαισθησίες του δεν ξαναέκανε. Ένα παραμύθι για όποιον ένιωσε διαφορετικός.

01) FIGHT CLUB

Κάτι παραπάνω από την ταινία μιας γενιάς αν είσαι έτοιμος να της δώσεις προσοχή. Δύσκολο να πείς για τί ακριβώς είναι αλλά ο μηδενισμός του καταλήγει σε κάποια ουσία. Νομίζω το αγαπώ για το περίεργο ταξίδι του ήρωα που απαρνείται και αποβάλλει σιγά σιγά τις επιρροές μιας σάπιας κοινωνίας (ακόμη και αυτές που έχουν επιδράσει ύπουλα πάνω του και αργεί να τις αναγνωρίσει) ενώ υποσυνείδητα αναζητά την αληθινή ζωή γύρω του. Και για το φοβερό συναίσθημα να βγαίνεις από την αίθουσα με ένα μείγμα ζαλάδας και ενθουσιασμού και να προσπαθείς να συνειδητοποιήσεις πόσο μεγάλη ταινία ήταν αυτό που είδες. Από τότε έχω να το ζήσω τόσο έντονα.