Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΟΙ BEATLES ΣΕ 14 ΒΗΜΑΤΑ.


Βασικά οι Βeatles δεν χρειάζονται επιλεγμένες αναφορές στο έργο τους. Το σύνολο της δισκογραφίας τους είναι κλασσικό και αποτελεί τη βάση της μουσικής βιομηχανίας έτσι όπως διαμορφώθηκε μετά το τέλος του rock and roll. Σε μόλις 8 χρόνια καριέρας κατάφεραν όσα δεν καταφέρνουν άλλοι σε μιά ζωή. Δεν θα μπορούσα να αφήσω την ευκαιρία να τους διαλέξω για το σημερινό αφιέρωμα και να πώ δύο λόγια για τον κάθε δίσκο του αγαπημένου μου συγκροτήματος.

(Disclaimer: Στα sample tracks δεν έχω βάλλει το καλύτερο κομμάτι κάθε δίσκου. Είναι ενδεικτικά).



PLEASE PLEASE ME (1963)

Η δισκογραφική δεν είχε ενθουσιαστεί αλλά αποφάσισε να δοκιμάσει να τους βγάλει LP υπολογίζοντας στο μικρό κοινό που είχαν ήδη από τα live αλλά και απο την επιτυχημένη πορεία κάποιων single (Please Please me/Love me do). Οι Beatles ήταν ήδη δεμένοι σαν συγκρότημα αφού είχαν περάσει άπειρες ώρες παίζοντας σε bars του Λίβερπουλ και του Αμβούργου και άρπαξαν την ευκαιρία από τα μαλλιά. Μπήκαν στο studio και μέσα σε 10 ώρες(!) ηχογράφησαν τον πρώτο τους δίσκο. The rest is history...
ΒΑΘΜΟΣ: A-
Sample Track: Twist and Shout (Με τον Lennon να ουρλιάζει και τη φωνή του να κλείνει).



WITH THE BEATLES (1963)

To κακό του δεύτερου δίσκου είναι ότι ακολουθεί εντελώς το φορμάτ του πρώτου. "Kαθαρός" ήχος σε σχέση με το Cavern, προσεγμένες οι πρωτότυπες συνθέσεις, διασκευές που φανερώνουν το ευρύ μουσικό τους γούστο και ένα δυνατό rock and roll κομμάτι για κλείσιμο. Όχι άσχημο αλλά έχεις μια αίσθηση ότι ακολουθούν την δικιά τους πετυχημένη συνταγή του Please Please me. Καλό εξώφυλλο παρεπιπτόντως.
ΒΑΘΜΟΣ: B-
Sample Track: It Won't Be Long (Ένα ιδανικό up tempo άνοιγμα για το δίσκο).



A HARD DAY'S NIGHT (1964)

Οι Beatles γνωρίζουν μεγάλη εμπορική επιτυχία, γυρίζουν ταινία (στα χνάρια του Elvis) και αυτός ο δίσκος που αποτελεί το soundtrack σηματοδοτεί την κορύφωση της Beatlemania. Για πρώτη φορά όλες οι συνθέσεις είναι δικές τους , κάτι που τότε δεν ήταν καθόλου συνηθισμένο. To απόλυτο cultural artifact της εποχής του, αλλά προσωπικά βρίσκω ότι τα χρόνια που πέρασαν δεν ήταν τόσο ευγενικά πάνω του.
ΒΑΘΜΟΣ: B
Sample Track: Can't Buy Me Love (Στο δίσκο κυριαρχούν συνθέσεις του Lennon, αλλά 0 McCartney ξεχωρίζει με αυτό το τραγούδι).



BEATLES FOR SALE (1964)

Ταινία, αμέτρητες συνεντεύξεις και φωτογραφίσεις και αλλεπάλληλες περιοδείες (έχουν κατακτήσει και τις Ηνωμένες Πολιτείες πλέον). Η επιτυχία αρχίζει να τους κουράζει αλλά σύμφωνα με το συμβόλαιο πρέπει να κυκλοφορήσουν και δεύτερο δίσκο μέσα στη χρονιά. Ξαναγυρνάνε στην λύση των διασκευών και ο δίσκος μοιάζει αποτέλεσμα βιασύνης και κόπωσης. Έχει όμως έναν συγκεκριμένο χαρακτήρα και ένας φαν θα βρεί πολλές ενδιαφέρουσες στιγμές.
ΒΑΘΜΟΣ: B
Sample Track: Βaby's In Black (Αυτό και τα δύο προηγούμενα κομμάτια στο δίσκο αποτελούν από τις πιο περίεργα σκοτεινές και ηττοπαθείς στιγμές στη καριέρα τους).



HELP! (1965)

Soundtrack για την δεύτερη ταινία (έγχρωμη αυτή τη φορά). Μετά το Please Please Me ο καλύτερος δίσκος της, ας πούμε, "γιεγιέδικης" περιόδου. Πολλά καλά τραγούδια, οι Lennon και McCartney δείχνουν αυξανόμενη δεξιοτεχνιά στο γράψιμο αν και στο σύνολο του ο δίσκος φαίνεται λίγο πιο συντηρητικός απ'ότι θα μπορούσε να είναι, και με όχι τόσο ενιαίο ύφος. Συμπέρασμα: σύγκρινέ τον με τα προηγούμενα και φαίνεται καλός, σύγκρινε τον με τα επόμενα και φαίνεται λίγος.
ΒΑΘΜΟΣ: B+
Sample Track: Yesterday (Μια ακουστική μπαλάντα του McCartney με βιολιά στο backround. Τεράστια επιτυχία. Αντιγραμμένο όσο λίγα. Μπορεί να σου λέει κάτι).



RUBBER SOUL (1965)

Γνωρίζουν και επηρρεάζονται από τον Dylan, ανακαλύπτουν τη μαριχουάνα (και άλλα παραισθησιογόνα) και αποφασίζουν να πάρουν τους εαυτούς τους πιο σοβαρά ως καλλιτέχνες. H αλλαγή έχει ήδη γίνει στο μυαλό τους και εκφράζεται και στη μουσική τους. Πιο ήρεμος και γλυκός δίσκος, σε folk μονοπάτια σαν αίσθηση αλλά πιο σφιχτός και ενιαίος απο ποτέ (μέχρι τότε). Πειραματισμός στον ήχο αν και όχι τόσο διάχυτος και εμφανής όσο στο Revolver. Δώσε βάση, η καλλιτεχνική απογείωση των Beatles αρχίζει εδώ.
ΒΑΘΜΟΣ: A
Sample Track: Nowhere Man (O Lennon αφήνει την γκομενική θεματολογία στο στίχο και αρχίζει να εκφράζει πιο προσωπικές ανησυχίες και βιώματα).



REVOLVER (1966)

Οι Beatles εγκαταλείπουν τα live για να εξερευνήσουν τις δυνατότητες που τους παρέχει το studio. Πειραματίζονται με διάφορες τεχνικές ηχογράφησης και με περίεργα όργανα και ήχους (το lsd με το οποίο έχουν ενθουσιαστεί εκείνη την περίοδο βοηθάει). Ο ήχος γίνεται πιο ηλεκτρικός και ενσωματώνουν τις ποικίλες επιρροές τους πιο έξυπνα από ποτέ (μέχρι τότε πάλι, οι Beatles είχαν μια συνήθεια να ξεπερνούν συνεχώς τους εαυτούς τους!). Ο δίσκος αυτός ουσιαστικά δημιούργησε την ψυχεδέλεια. Μια νέα μουσική μοιάζει να γεννιέται.
ΒΑΘΜΟΣ: A
Sample Track: Tomorrow Never Knows (Έχεις ακούσει το κλισέ "μπροστά από την εποχή του"; στους Beatles και σ' αυτό το τραγούδι ταιριάζει γάντι).



SGT. PEPPER'S LONELY HEARTS CLUB BAND (1967)

Η αλλαγή σε στύλ και ήχο από τα χρόνια της Beatlemania ήταν αισθητή αλλά το συγκρότημα ένιωθε ακόμη κάπως δέσμιο της παλιάς εικόνας του. Εξού και η ιδεά να ηχογραφήσουν ένα δίσκο ως κάποιοι άλλοι που γέννησε το Sgt Pepper. Μόνο η ηχογράφηση πήρε 4 μήνες στο studio (ασύλληπτο για την εποχή) με τους Βeatles να προσέχουν κάθε λεπτομέρεια (από το περιεχόμενο μέχρι το πανάκριβο εξώφυλλο και την συσκευασία). Κλασσική, rock, ψυχεδέλεια, Ινδική παραδοσιακή, jazz, music hall και άλλα είδη μπλέκουν σε μια πραγματική γιορτή της μουσικής. Η κύρια προτεραιότητα της καριέρας τους έχει γίνει να καθιερώσουν το LP ως αυτόνομη μορφή τέχνης. Και τα κατάφεραν.
ΒΑΘΜΟΣ: A+
Sample Track: Sgt Pepper's Lonely Hearts Club Band/With A Little Help From My Friends/ Lucy In The Sky With Diamonds (Δεν γίνεται να τα ξεχωρίσεις. Η καλύτερη αρχή δίσκου ποτέ αν θες την γνώμη μου).



MAGICAL MYSTERY TOUR (1967)

Αρχικά ήταν ένα EP 6 τραγουδιών για να συνοδεύει την νέα τους ταινία. Στην αμερικανική version προσέθεσαν 3 ιστορικά singles (άλλα 6 τραγούδια) και κυκλοφόρησε ως album (στις Ηνωμένες Πολιτείες κάποιοι δίσκοι των Beatles κυκλοφορούσαν με διαφορετικό repackaging ενίοτε και διαφορετικό τίτλο). Η version αυτή λειτουργούσε ως ένα είδος sequel στη ψυχεδελική ατμόσφαιρα του Sgt. Pepper και έμελλε να επικρατήσει. Παρότι είναι συλλογή και όχι κανονική δουλειά των Beatles, μερικά τραγούδια που περιέχει είναι αξεπέραστα.
ΒΑΘΜΟΣ: A-
Sample Track: I Am The Walrus (Σύνθετο και υπέροχο μουσικά, στιχουργικά μια φάρσα του Lennon στους κριτικούς που προσπαθούσαν να αναλύσουν το έργο του).



THE BEATLES (WHITE ALBUM) (1968)

Ο θάνατος του manager τους Brian Epstein τους έχει συγκλονίσει, φεύγουν στην Ινδία για διαλογισμό (όπου γράφτηκε σχεδόν ο μισός δίσκος) μέχρι να απογοητευτούν και από εκεί και να γυρίσουν πίσω. H συνοχή τους έχει διαλυθεί και το κάθε μέλος θέλει να ακολουθήσει διαφορετικά μουσικά μονοπάτια. Οι προσδοκίες είναι τεράστιες μετά το Sgt. Pepper και το διπλό White Album ακολουθεί σχεδόν αντίθετη τακτική. Χαοτικό, αφιλτράριστο με εντελώς διαφορετικά τραγούδια και ήχους, χωρίς εμφανή σύνδεση και με περίεργες ιδέες που μοιάζουν ανολοκλήρωτες. Ιδιαίτερο δημιούργημα, φτιάχτηκε υπό συνθήκες που θα μπορούσαν εύκολα να οδηγήσουν σε μια αποτυχία. Αλλά ειναι αριστούργημα.
ΒΑΘΜΟΣ: A+
Sample Track: Helter Skelter (Σαν να έχουν ανταλλάξει ρόλους ο McCartney προσφέρει τρία πολύ δυνατά ροκ κομμάτια στο White Album, ενώ ο Lennon τρείς από τις πιο μελωδικές μπαλάντες).



YELLOW SUBMARINE (1969)

Τόσο στην ταινία κινουμένων σχεδίων όσο και στο soundtrack οι Beatles είχαν ελάχιστη ανάμειξη. Περιλαμβάνει 6 τραγούδια τους, εκ των οποίων δύο είχαν ξανακυκλοφορήσει σε προηγούμενα albums, δύο είχαν απορριφθεί παλαιότερα και είχαν μπεί στο συρτάρι και δύο είναι βιαστικές πρωτότυπες συνθέσεις με το ζόρι. Όλη η δεύτερη πλευρά αποτελείται απο instrumental συνθέσεις του παραγωγού τους George Martin. H ταινία είναι ενδιαφέρουσα οπτικά αλλά ο δίσκος είναι εντελώς μη απαραίτητος για την συλλογή σου.
ΒΑΘΜΟΣ: C
Sample Track: It's All Too Much (Τουλάχιστον βρήκε ευκαιρία ο "ριγμένος" σε σχέση με τους άλλους Harrison να βγάλει κάποια ακυκλοφόρητά τραγούδια του).



ABBEY ROAD (1969)

Μετά το White Album, είχαν την ιδέα να κάνουν το Get Back. Ένα album που θα ηχογραφούσαν live (σηματοδοτώντας την επιστροφή τους στα live με μια μεγάλη συναυλία) και σαν στύλ θα ήταν γύρισμα στις Rock and Roll ρίζες τους. Η καλή επικοινωνία μεταξύ τους όμως έχει χαλάσει, τσακώνονται και ξεκόβουν (χωρίς να διαλυθούν επίσημα). Το project ναυαγεί. Μετά απο λίγο καιρό αποφασίζουν να παραμερίσουν τις διαφορές τους και κάνουν ένα νέο δίσκο από την αρχή μαζί, γνωρίζοντας ότι θα είναι ο τελευταίος τους. Ένα αποχαιρετιστήριο love letter στους fans τους, ο δίσκος έχει όλα τα δυνατά στοιχεία που είναι χαρακτηριστικά της μουσικής τους και αποτελεί μια καλή εισαγωγή στο έργο τους.
ΒΑΘΜΟΣ: A+
Sample Track: Something (Με αυτό το τραγούδι, ο Harrison κερδίζει επάξια το πρώτο single των Beatles που φέρει την υπογραφή του).



LET IT BE (1970)

Η εταιρία προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τα απομεινάρια των Get Back sessions παρόλο που οι Beatles δεν θέλουν να ασχοληθούν. Ούτε ο George Martin αναλαμβάνει και καταλήγουν στον παραγωγό Phil Spector. O Spector καταφέρνει και φτιάχνει ένα δίσκο ο οποίος κυκλοφορεί ένα μήνα μετά την ανακοίνωση της διάλυσης του συγκροτήματος. Ταυτόχρονα βγαίνει και μια ταινία ντοκυμαντέρ με υλικό από το studio. Οι κριτικές είναι για πρώτη φορά αρνητικές καθώς η προσπάθεια μυρίζει "άρπαχτή". Όμως τα χρόνια πέρασαν και ο δίσκος απέδειξε ότι είχε λόγο ύπαρξης αφού το υλικό αυτό δεν άξιζε να χαθεί.
ΒΑΘΜΟΣ: B+
Sample Track: Two Of Us (Ένα συγκινητικό συμφιλιωτικό ντουέτο των Lennon/McCartney).



PAST MASTERS VOLUMES 1&2

Οι Beatles κυκλοφόρησαν στην διάρκεια της καριέρας τους εξαιρετικά singles τα οποία δεν συμπεριέλαβαν σε κάποιο album στην συνέχεια. Το Past Masters μαζεύει όλα αυτά τα singles. Το Volume One καλύπτει τα πρώτα χρόνια του συγκροτήματος ενώ το Volume Two απο την περίοδο του Help! μέχρι την διάλυση. Το Volume 1 μπορεί να σε κουράσει καθώς είναι λίγο επαναλαμβανόμενο, το Volume 2 έχει υπέροχα κομμάτια αλλά λειτουργούν καλύτερα σαν singles και όχι αν τα ακούς σαν δίσκο. Κοινώς, καλά έκαναν και τα μάζεψαν κάπου αλλά αντιμετώπισε τα σαν ξεχωριστά κομμάτια.
ΒΑΘΜΟΣ: B
Sample Track: Hey Jude (Ηχογραφημένο την περίοδο του White Album από τον McCartney ως ένδειξη συμπαράστασης στο γιό του Lennon, Julian για τον χωρισμό των γονιών του. Το πρώτο single που κυκλοφόρησε από την Apple, θα μπορούσα να αναλύω με τις ώρες πόσο σπουδαίο είναι αλλά το αφήνω για άλλη φορά...).

4 σχόλια:

  1. Ευχαριστούμε και εσένα και αυτούς (φυσικά). Ό,τι και να πεις για αυτό το συγκρότημα είναι λίγο. Το σίγουρο είναι ότι ήταν ωραία παρέα, προβληματισμένη και έκδηλη την "ανθρωπιά" ακόμη και μέσα στους δίσκους τους (με την καλή και την κακή έννοια). Γιατί όμως γράφεις λίγο σαν τους κριτικούς; Συμπυκνωμένα νοήματα, συχνά αφηρημένα ή δυσνόητα επίθετα και χαρακτηρισμοί. Δεν είναι ότι δεν κατάλαβα κάτι, αλλά απογοητεύτηκα λίγο. Περίμενα μία πιο προσωπική έκφραση/προσέγγιση. Μία πιο ανθρώπινη. Όπως αυτή των Beatles με τη μουσική. Αντίθετα ένιωσα ότι ήταν υπερβολικά προσεγμένη και ψυχρά επαγγελματική. Γιατί; Αφού τους έχεις πρότυπο και επειδή ξέρω ότι έχεις τις δυνατότητες, γιατί δεν ξεπερνάς τον εαυτό σου...και τον περίγυρο...;;; Αυτό δεν έκαναν και αυτοί; Νομίζω πως μεταξύ άλλων, μας άφησαν και αυτό το κληροδότημα. Διαφωνείς;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν είχα σκοπό να γράψω σαν τους κριτικούς, το άρθρο εκτός από τον βαθμό περιέχει ελάχιστη δόση κριτικής. Μπορεί βέβαια να έχει επηρρεαστεί λίγο ο τρόπος έκφρασης γιατί γενικά διαβάζω πολλά άρθρα και κριτικές.
    Ο κύριος στόχος μου ήταν να λειτουργήσει ως βοηθητικός οδηγός για κάποιον που δεν έχει ασχοληθεί ενταντικά (όπως και όλα τα αφιερώματα που κάνω).
    Πιο προσωπική προσέγγιση στους Beatles έχω κάνει σε αυτό το άρθρο.
    Το παρόν όπως ανέφερα γράφτηκε ως μπούσουλας, ως υπενθύμιση, για να βάλλω σε τάξη κάποιες σκέψεις και κυρίως επειδή μου αρέσει να γράφω για τους Beatles.
    Σκοπός είναι να κεντρίσει το ενδιαφέρον και να κάνει κάποιον που δεν τους ακούει ή που τους είχε απορρίψει να τους προσεγγίσει ξανά με ανοιχτό μυαλό και αυτί. Από εκεί και πέρα δεν χρειάζεται ούτε να γραφτεί κριτική ούτε προσωπική γνώμη. Το έργο τους μιλάει απο μόνο του αν με πιάνεις ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. rubber soul, revolver, white album, sgt. pepper's kai abbey road, και τα πέντε αυτά, είναι για Α+ για μένα.. Οι beatles ήταν και θα παραμείνουν φαινόμενο μοναδικό στην μουσική. Και άπο άποψης εμπορικής (αμα ρίξετε μια ματιά στη δημοτικότητα τους στο last, 40 χρόνια μετά τη διάλυση τους ή στις πωλήσεις των best τους θα το διαπιστώσετε). Αλλά κυρίως απο πλευράς μουσικής μιας και όλα αυτά που πρώτοι εκείνοι δοκίμασαν άλλαξαν τον τρόπο που ακούμε μουσική για πάντα. Από τότε άπειροι προσπάθησαν (και φαντάζομαι ότι θα συνεχίσουν να προσπαθούν για αρκετές δεκαετίες ακόμα), τις περισσότερες φορές αποτυχημένα, να τους μιμηθούν..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σσσστ..Συμφωνώ απόλυτα με όσα λές αλλά μην μας ακούσουν. Θα μας κατατάξουν σε Beatles cult και θα χάσει η γνώμη μας την αξία της. Μην ξεχνάς ότι σε κάποιον που δεν τους έχει ήδη αγαπήσει όλη αυτή η υπερπροβολή και αποθέωση απο κριτικούς μπορεί να είναι εκνευριστική και απωθητική. Ισχύουν όσα λές αλλά αν τα πάρουμε πολύ σοβαρά οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στο να γίνουν οι Beatles μουσειακό είδος. Ευτυχώς η μουσική τους είναι πολύ ζωντανή και το έχουν γλυτώσει κερδίζοντας συνεχώς νέο κοινό...

    ΟΠΟΤΕ, φίλε αναγνώστη, μην ακούς τι λένε οι κριτικοί και εμείς. Οι Beatles είναι απλά ένα συγκρότημα. Ένα συγκρότημα όμως που έχει λίγο περισσότερο βάθος και αξία από την pop εικόνα του, οπότε αξίζει να το ψάξεις μόνος σου. Αυτό. (και ελπίζω το αφιέρωμά μου να σε βοηθάει)

    ΑπάντησηΔιαγραφή