ΣΚΑΤΑ ΚΙ ΑΠΟΣΚΑΤΑ.

Δεν περιμένεις απο εμένα να ακούσεις για την εποχή. Με ανοιχτά μάτια θα δείς ότι έχουν σφίξει τα ζόρια. Πάρα πολύ και σε πάρα πολλούς πλέον. Ο καθένας με το μικρό ή μεγάλο σταυρό του μαρτυρίου του. Δεν έχει νόημα το κλάψιμο, σε λίγο θα έρθουν χειρότερα. Η ενημέρωση και ο προβληματισμός έχει νόημα. Να προσπαθήσεις για μια κατανόηση της κατάστασης μακριά από αποπροσανατολιστικά καθοδηγούμενα media. Ευτυχώς όσοι έχουν πρόσβαση στο ίντερνετ έχουν πολλά ερεθίσματα γι αυτό. Ακόμη μεγαλύτερη σημασία έχει η πράξη. Σε μικρή ή μεγάλη κλίμακα είναι αυτό που απουσιάζει περισσότερο. Νωχελικοί ρυθμοί παντού. Σαν τα βήματα που πλησιάζεις το θάνατο. Είδες, να και μια διαπίστωση που όλοι συμφωνούμε. Άλλον βέβαια τον ενοχλούν τα αργά βήματα π.χ. στην ιδιωτικοποίηση της υγείας ενώ εγώ αναφέρομαι στο ρυθμό αντίδρασής μας στα γεγονότα (link).

Το Sadly Cairo βέβαια δεν είναι για όλα αυτά (τα γράφουν άλλοι πολύ καλύτερα). Σκέψεις για κόμικς, ταινίες και μουσική ήταν πάντα. Απλά η εποχή το ξεπέρασε τόσο που ένιωθα άσχημα να κάτσω να γράψω. Ποιά τέχνη μπορεί να μετρηθεί με αυτή την πραγματικότητα; Πόσα απο αυτά που διαβάζαμε, βλέπαμε, φαντάζουν σαν άσκοπο escapism πια; Τέλος πάντων για να μη σε κουράζω, αν βρείς μια κάποια ισορροπία ανάμεσα στην πραγματική και την φαντασιακή ζωή, οι τύψεις υποχωρούν και το καταφύγιο είναι πάλι έτοιμο να σε δεχτεί για τις ώρες που το χρειάζεσαι. Με μένα αυτό συνέβη κι έτσι ήρθα πάλι εδώ για λίγο να μιλήσω για τις ταινίες, τη μουσική και για τα κόμικς. Κυρίως τα κόμικς...