2010: THE YEAR ENDER.

Αγαπημένα μου από την χρονιά που τελειώνει.

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ:

500 DAYS OF SUMMER - Marc Webb

Ναι, ok, δεν είναι το αριστούργημα της έβδομης τέχνης αλλά κάπως κατάφερε να μιλήσει στην καρδιά μου. Ανεξάρτητος κινηματογράφος που ουσιαστικά είναι αυτό που έπρεπε να είναι το καλό mainstream. Σε ένα από τα πιο κουρασμένα genre του αμερικάνικου σινεμά, την ρομαντική κωμωδία, καταφέρνει να ξεχωρίσει και να έχει λόγο ύπαρξης. Και το κάνει απλά, αποφεύγοντας τα κλισέ του είδους και βρίσκοντας σημεία επαφής με την πραγματικότητα των ερωτικών σχέσεων. Με τις high, τις low, και όλες τις ενδιάμεσες στιγμές. Ε, ήταν και χρονιά χωρισμού η φετινή, το λάτρεψα. Η δεύτερη ταινία του σκηνοθέτη θα είναι το νέο reboot του Spiderman. Count me in.

ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΔΙΣΚΟΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ:

Κάποια από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα (Arcade Fire, National, Interpol, Antony and the Johnsons) είχαν νέες κυκλοφορίες φέτος (οι Radiohead δεν πρόλλαβαν, του χρόνου). Των Interpol ήταν μάπα, στον Antony διέκρινα λίγο μανιέρα αλλά το Suburbs και το High Violet ήταν καλοί δίσκοι. Στο γνώριμο ύφος τους, ώριμοι συνθετικά, τους έφεραν ένα βήμα πιο κοντά στην καταξίωση και την εμπορική επιτυχία. Μου άρεσε και ο νέος δίσκος των Deerhunter, Halycon Digest. Αλλά ο καλύτερος δίσκος του 2010 προέκυψε από το πουθενά...

A SUFI AND A KILLER - Gonjasufi

...η μάλλον όχι απο το πουθενά, από τo "ανεμοδαρμένο κενό της ερήμου της California" που λέει και το καταπληκτικο κειμενάκι στο last fm του. Έχω φάει όλη την μυθολογία και το hype γύρω από αυτό το δίσκο, το παραδέχομαι. Ο "σοφός", "άστεγος" δάσκαλος της γιόγκα που τραγουδάει(;)/ραπάρει(;)/λέει ό,τι του κατέβει(;) πάνω στα εξαιρετικά samples του Gaslamp Killer. Το αποτέλεσμα δεν περιγράφεται, είναι από άλλον πλανήτη. Ένας ασύληπτος τύπος (πεθαίνω για τα δύο quotes του για τον δίσκο), μια περίεργη συνεργασία, και το πιο απρόσμενο μουσικό αριστούργημα που συνάντησα εδώ και πολλά χρόνια.

ΚΑΛΥΤΕΡΟ KOMIK ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ:
WILSON - Daniel Clowes

Η νέα δουλειά του Dan Clowes ήταν από τα πιο πολυσυζητημένα κόμικς της χρονιάς. Αρκετοί είχαν υπερβολικές απαιτήσεις και απογοητεύτηκαν. Εγώ το βρήκα ό,τι καλύτερο έχει κάνει τα τελευταία 10 χρόνια (από την εποχή του David Boring). Απανωτά one-page gags που λένε μια μεγαλύτερη ιστορία (ναι το ξέρω ότι το έχει ξανακάνει και στο Ice Haven και στο Death Ray). Την ιστορία του Wilson, ίσως του πιο εγωιστή και αντιπαθητικού πρωταγωνιστή που έχει εμφανιστεί στα alternative comics (no small feat!). Όλα στρέφονται γύρω από τον εαυτό του και το κόμικ είναι έτσι δομημένο ώστε να στο περνάει αυτό. Εσύ τον παρακολουθείς με ενδιαφέρον, κρίνεις, κάνεις συγκρίσεις με τον εαυτό σου, αλλά τελικά ο Clowes σου δείχνει ότι δεν μπορείς να έχεις πλήρη κατανόηση σε έναν άνθρωπο που παρακολουθείς απ'έξω.

O έτερος μεγάλος δημιουργός, Chris Ware κυκλοφόρησε το Acme Novelty Library 20 με τίτλο Lint. Είναι αυτοτελές αλλά θα δέσει στην συνέχεια με το saga του Rusty Brown. Άργησε και δεν μου έχει έρθει ακόμη να το διαβάσω αλλά δεν έχω αμφιβολίες για την ποιότητα του. Το τεύχος 19 που κυκλοφόρησε τέλη 2008 καθώς και το τεύχος 18 ήταν απίθανα. Κατα πάσα πιθανότητα θα είναι και αυτό...(2011 update: Και τελικά ήταν όντως υπέροχο)

Από την νέα γενιά, το Bodyworld του Dash Shaw είχε ενδιαφέρον και όσο περνάει ο καιρός κερδίζει μέσα μου αν και δεν με εντυπωσίασε τόσο όσο η προηγούμενή του δουλειά, ο Kevin Huizenga κυκλοφόρησε νέα δουλειά αλλά δεν έχω καταλάβει what the fuss is all about με τον συγκεκριμένο δημιουργό, ενώ έχω μεγάλες προσδοκίες για το Big Questions του Anders Nilsen που τελείωσε και θα κυκλοφορήσει μαζεμένο σε τόμο μέσα στο 2011.

A, στα κόμικς βεβαίως έχουμε κι αυτό...

20th CENTURY BOYS - Naoki Urasawa

Το είχα και πέρσυ ως καλύτερο κόμικ της χρονιάς αν θυμάσαι. Φέτος κατάφερε να βελτιωθεί και να γίνει ακόμη πιο πορωτικό. Δεν έχω λόγια πια για τον Urasawa. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να την σταυρώσω τη σειρά να συνεχίσει έτσι μέχρι το τέλος οπότε θα μιλάμε για μια απο τις μεγαλύτερες δημιουργίες στην ιστορία της 9ης τέχνης.