TOP 5 DC COMICS OF THE 90s.

(Την δεκαετία του ΄80 ο Alan Moore προκάλεσε ένα μικρό big bang στα αμερικάνικα comics και ουσιαστικά έθεσε τις βάσεις για το british invasion που ακολούθησε. Από τους απόγονούς του ξεχωρίζω τον Άγγλο Neil Gaiman, τον Σκωτσέζο Grant Morrison και τον Ιρλανδό Garth Ennis. Τρείς εξαιρετικοί και αγαπημένοι συγγραφείς που μεγαλούργησαν την δεκαετία του '90 στην DC με αποτέλεσμα να κυριαρχούν στην λίστα μου.)

1) THE SANDMAN by Neil Gaiman and Various
75 issues, 10 trade paperbacks (Links 1,2,3,4,5,6,7,8,9,10)

Μέσα στο πλαίσιο ανανέωση/revamp παλιών χαρακτήρων η DC αποδέχεται το proposal του νέου και σχετικά αδοκίμαστου Gaiman. Θέμα του ο άρχοντας των ονείρων Dream και τα υπόλοιπα μέλη της "οικογενείας" του (Endless) που αντιπροσωπεύουν άλλες πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης (Destiny, Death, Desire, Despair, Destruction, Delirium). Προφανώς καμμία σχέση με τον golden age Sandman της DC, η σειρά αρχίζει με οδηγό το Swamp Thing του Moore και τα EC horror comics της δεκαετίας του 50, αλλά ο Gaiman αφήνει την ιστορία να τον παρασύρει και να τον πάει σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση.

Ξεχωριστά και ανεξάρτητα με πρώτη ματιά story arcs, με διαφορετικό artist το κάθε ένα, αλλά η σειρά έχει ενιαίο θέμα και προσανατολισμό. Ο Gaiman γράφει για τη δύναμη και την γοητεία των ιστοριών πάνω μας, αλλά συγχρόνως ακολουθούμε με subtle και ελλειπτικό τρόπο το ταξίδι της προσωπικότητας του Dream και τις μικρές αλλαγές που υφίσταται ο χαρακτήρας του σε μια κρίσιμη περίοδο για τον ίδιον. Μυθολογία, φαντασία, Θεοί με ανθρώπινες αδυναμίες, καθημερινοί άνθρωποι μπλεγμένοι στα παιχνίδια τους. Αριστούργημα. Πως τα κατάφερε ο άτιμος ο Neil έτσι με την πρώτη;

Επηρρέασε, αντιγράφτηκε, κέρδισε επαίνους και θαυμασμό, βελτίωσε το προφίλ των αμερικάνικων κόμικς και σε κάποιο βαθμό άλλαξε και την ιστορία τους. Έχε το υπόψη σου την επόμενη φορά που διαβάζεις ενήλικη σειρά κόμικς με λογοτεχνικά aspirations, ή όταν διαβάζεις μια φιλόδοξη σειρά κόμικς πολλών τευχών αλλά με προδιαγεγραμμένο τέλος στον ορίζοντα, ή ακόμη όταν δεν αγοράζεις τεύχη και περιμένεις να μαζευτεί μια σειρά ολόκληρη σε τόμους για να την βάλλεις στην βιβλιοθήκη σου.

2) PREACHER by Garth Ennis and Steve Dillon
66 issues, 9 trade paperbacks (Links 1,2,3,4,5,6,7,8,9)

Η "μαγιά" του Preacher ήταν η κοινή θητεία των δημιουργών στο Hellblazer. Εκεί κατάλαβαν ότι είναι από τα πιο ταιριαστά δίδυμα σεναριογράφου/σχεδιαστή που υπάρχουν και αποφάσισαν να κάνουν μια δικιά τους creator owned σειρά. Πρωταγωνιστής ένας ιεροκύρηκας από το Texas που η ζωή και οι δυσκολίες της του δίδαξαν να μην ανέχεται μαλακίες απο κανέναν. Ακόμη και από το Θεό. Έτσι όταν η μοίρα φέρνει στο δρόμο του τη μεταφυσική οντότητα ονόματι Genesis, αλλά και στο πλευρό του την πρώην του γκόμενα Tulip και τον μυστηριώδη fun-loving βαμπίρ Cassidy, αποφασίζει να εκμεταλλευτεί μια αναστάτωση στο παράδεισο και να ψάξει να βρεί το Θεό για να τον κάνει να λογοδοτήσει για την ανθρωπότητα.

Μπορεί να σου φαίνεται τραβηγμένη και too much η αρχική ιδέα αλλά μην κρίνεις από την περιγραφή μου. Ο Ennis το χειρίζεται άψογα και εξάλλου η σειρά εστιάζει κυρίως στους χαρακτήρες και σε ανθρώπινες συμπεριφορές και όχι τόσο στο μεταφυσικό. Διαβάζεται σαν ένα μείγμα western και road movie με μπόλικο βρώμικο χιούμορ και βία, όμως έχει τελείως δικό του ύφος. Μια "ακραία" και τολμηρή σειρά, που καταπιάνεται με την πίστη, την φιλία, την ηθική, την Αμερική και διάφορα άλλα θέματα που δεν θα περίμενες ποτέ ότι θα μπορούσαν να ξεπροβάλλουν μέσα από το gore και το take no prisoners attitude της.

3) THE INVISIBLES by Grant Morrison and Various
59 issues, 7 trade paperbacks (Links 1,2,3,4,5,6,7)

Ο μυστικός πόλεμος που διατρέχει όλη την ιστορία της ανθρωπότητας ανάμεσα στις δυνάμεις της τάξης και της υποταγής και τις δυνάμεις του χάους και της ελευθερίας. Ποια πλευρά υποστηρίζεις; Υπόψη ότι μπορεί να μην είναι τόσο αυστηρά διαχωρισμένες όσο νόμιζες. Τρία volumes με ελαφρώς διαφορετικό στύλ το καθένα και με τις εξελίξεις συνεχώς να επιταχύνονται μέχρι να φτάσουμε στην τελική κρίση. Ο Morrison δεν σταματάει για να καταλάβεις, θέλει να νιώσεις την εμπειρία και το παιχνίδι. Ύμνος στην διττή φύση του ανθρώπου ή προπαγάνδα με σκοπό το άνοιγμα του μυαλού μας; Με αυξομειώσεις στο επίπεδο του αλλά πάντα ενδιαφέρον. Περισσότερα στο αφιέρωμα στο Morrison που είχα κάνει.

4) DOOM PATROL by Grant Morrison and Richard Case
45 issues, 6 trade paperbacks (Links 1,2,3,4,5,6)

Το αγαπώ εξίσου με το Invisibles και οριακά δεν κατέλαβε την τρίτη θέση. Οι υπερηρωικές ιδέες του Jack Kirby μπλεγμένες με τον σουρεαλισμό και την τρέλλα. Τα 70s comics του Steve Gerber μπλεγμένα με acid trips των 60ς. Θεωρητικά είναι το μόνο superhero comic της λίστας αλλά στην ανάγνωση σου βγάζει κάτι αρκετά διαφορετικό. Περιέργοι και εμνευσμένοι χαρακτήρες και storylines σε μια σειρά που ξεχειλίζει από δημιουργικότητα, φαντασία αλλά και συναίσθημα. Κλασσικός Morrison αν και πιο ανασφαλής και λιγότερο cocky από όσο ήταν στην συνέχεια της καριέρας του.

5) HITMAN by Garth Ennis and John McCrea
60 issues, 5 trade paperbacks (Links 1,2,3,4,5) που μαζεύουν μόνο την μισή σειρά. Κρίμα γιατί μετά βελτιώνεται και κλείνει πολύ καλά.

To Preacher ήταν τόσο επιτυχημένο που επέτρεπε στον Garth Ennis να αποκτήσει σειρά με δικό του χαρακτήρα στο DC Universe και να κάνει την πλάκα του. Άλλοτε κοροϊδεύει τους σουπερήρωες , άλλοτε διασκεδάζει με χοντροκομμένη βία, άλλοτε το γυρνάει στο σοβαρό και γράφει για πράγματα που ανέκαθεν γούσταρε (πολεμικές ιστορίες, δυνατές φιλίες κ.α). O Tommy Monaghan και η παρέα του μου έχουν μείνει στο μυαλό και δεν θα μπορούσα να τους αφήσω έξω απο αυτή την λίστα.

RUNNER-UPS:

Είναι δύσκολο να συγκρίνεις ολοκληρωμένα runs με μίνι σειρές ή Graphic novels και επειδή πιστεύω οτι μπορεί να αδικήθηκαν κάποια comics μπροστά στην αγάπη μου για τους τρείς αυτούς δημιουργούς της Vertigo, να κάνω μια αναφορά σε άλλα 4 αυτοτελή graphic novels των 90ς απο την DC που δεν χώρεσαν στην πεντάδα, αλλά αξίζει να τα ανακαλύψετε.

-ENIGMA (Peter Milligan/Duncan Fegredo)

Δυστυχώς out of print αυτή τη στιγμή. Κρίμα, αν η DC το είχε σε λίγο μεγαλύτερη εκτίμηση θα μπορούσε να γίνει από τα κλασσικά comics της βιβλιοθήκης της. Υποτιμημένο όσο λίγα που έχουν βγεί από τις δύο μεγάλες εταιρίες. Είναι στο κλίμα της early 90s Vertigo (σουπερήρωες ύπο νέα meta ματιά) στο πνεύμα του Watchmen και του Flex Mentallo (που ακολούθησε χρονικά). Καλογραμμένο και με ωραίο σκίτσο (σπάνιο για early 90s Vertigo). Ο Milligan έγινε γνωστός και με τη σειρά "Shade The Changing Man" στα 90ς αλλά πιστεύω ότι εδώ είναι πιο μεστός.

-HEAVY LIQUID (Paul Pope)

Στα κόμικς του συνδυάζει αρμονικά και τις τρείς μεγάλες σχολές (ευρωπαϊκά, αμερικάνικα και manga). Έκανε για χρόνια την δικιά του σειρά, ονόματι THB (την οποία ακόμη περιμένουμε να την μαζέψει και να την ξαναεκδόσει) καθώς και κάποια αυτοτελή graphic novels (τα περισσότερα out of print, καλύτερο όλων το Escapo). Έξυπνα τον "τσίμπησε" η DC για μια μίνι σειρά επιστημονικής φαντασίας στην Vertigo. Το θεωρώ και σεναριακά και σε σκίτσο την καλύτερη δουλειά του. Το sequel "100%" δεν μου άρεσε τόσο (και ατυχής η επιλογή να είναι ασπρόμαυρο) και το "Batman:Year 100" το βρήκα άσκοπη σπατάλη του ταλέντου του. Ο τύπος μπορεί να κάνει απίστευτα πράγματα, ελπίζω στο μέλλον να τα καταφέρει.

-YOU ARE HERΕ (Kyle Baker)

Άλλο ένα ταλέντο από τα ανεξάρτητα κόμικς που προσέλαβε η DC στα τέλη των 90s. Ο Kyle Baker είχε ήδη δημοσιεύσει το συμπαθητικό "Cowboy Wally Show" και το πολύ καλό "Why I Hate Saturn". Ειδικά το τελευταίο είχε κάνει αίσθηση και είχε λάβει πολύ καλές κριτικές. Το "You Are Here" ήταν το τρίτο του graphic novel, στην Vertigo πια. Παρά τον πρώιμο πειραματισμό με τον ηλεκτρονικό υπολογιστή που "χαλάει" λίγο το σκίτσο του, είναι το αγαπημένο μου κόμικ του. Μια τρυφερή ρομαντική ιστορία με χιούμορ και δράση. Οι καλοί woodyallenικοί διάλογοι που υπήρχαν στο "Why I Hate Saturn" υπάρχουν κι εδώ μαζί με μια πιο slapstick διάθεση. Αδικημένο, θα μπορούσε να βρεί πολύ μεγαλύτερο κοινό. Out of print προς το παρόν.

-GOLDEN AGE (James Robinson/Paul Smith)

Εντάξει, η επιρροή του Watchmen ήταν τεράστια στα αμερικάνικα κόμικς, το ξέρουμε. Άλλο ένα κόμικ που προσπαθεί να του μοιάσει χρησιμοποιώντας τους χαρακτήρες της Golden Age. Έχει κάποια στοιχεία όμως στο σενάριο που τα βρίσκω ακόμη και σήμερα καλά. Ο Robinson έγραφε στα 90s και την σειρά "Starman" που την θυμάμαι για καλή αν και αργότερα έπεσε αισθητά. Δεν την έχω ξαναδιαβάσει από τότε για να πώ με σιγουριά. Συμπαθητικό κόμικ πάντως και ο Paul Smith κάνει φοβερή δουλειά εδώ και το ανεβάζει ένα επίπεδο. Το JSA στον τίτλο τον κολλήσαν αργότερα για λόγους πωλήσεων.

Χμ, γενικά μια πολύ καλή δεκαετία για την DC. Κυρίως χάρη στην χρυσή εποχή της Vertigo βέβαια καθώς δεν θυμάμαι κάποιο κόμικ να ξεχωρίζει από το παραδοσιακό DC Universe (το Kingdom Come ίσως). Για να δούμε και την Marvel σε τρείς μέρες...(Εδώ το αντίστοιχο αφιέρωμα που είχα κάνει για την DC των 00s.)