Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010

TOP 5 "ALTERNATIVE" COMICS OF THE 90s.

Για κάποιους αναγνώστες αμερικάνικων κόμικς, "διαφορετικό" ορίζεται κάτι που απλά δεν έχει σουπερήρωες. Για άλλους απαραίτητη προυπόθεση είναι να μην έχει κυκλοφορήσει απο τις δύο μεγάλες εταιρείες (Marvel/DC). Στην δεύτερη κατηγορία υπήρχαν κάποια σπουδαία κόμικς στα 90s, από συγγραφείς που έγιναν γνωστοί από το mainstream και μετά το σιχάθηκαν και προχώρησαν σε προσωπικές δουλειές (Alan Moore-From Hell/Frank Miller-Sin City).

Αλλά εδώ θα μιλήσουμε για εντελώς εναλλακτικά κόμικς, που συνεχίζουν την παράδοση των underground comix των 60s, του Love and Rockets και άλλων small press comics των 80s. Ενήλικα, προσωπικά, έξυπνα κόμικς με critical acclaim που το μόνο που τα χωρίζει από την εμπορική επιτυχία είναι το χαμηλό γούστο της πλειοψηφίας του κοινού των αμερικάνικων κόμιξ. Η δεκαετία του 90 ήταν κάπως χρυσή εποχή γι' αυτή την κατηγορία (περιέχει πολλά και διαφορετικά για να οριστεί σαν είδος) με δύο κυρίως εταιρείες να κυριαρχούν οι οποίες (ευτυχώς) συνεχίζουν τις ποιοτικές εκδόσεις μέχρι σήμερα. Η Fantagraphics και η Drawn and Quarterly.

Όλα τα κόμικς που περιέχονται στην παρακάτω λίστα είναι εξαιρετικά και προσωπικά αγαπημένα. Για να με διευκολύνω στην κατάταξη τα έκρινα και με βάση το πώς στέκονται ώς ενιαία σειρά. Αλλά δεν έχει σημασία, οι διαφορές μεταξύ τους είναι πολύ μικρές. Είναι και τα πέντε essential reading.


1) ΗΑΤΕ by Peter Bagge.
30 issues, 2 trade paperbacks (Buddy Does Seattle/Buddy Does Jersey)
Στο Hate πρωταγωνιστεί ο Buddy Bradley, γνωστός από το προηγούμενο κόμικ του Bagge (The Bradleys), ο οποίος φεύγει από το σπίτι του για μια νέα ζωή στο Seattle. Ξέρεις, στο Seattle των early 90s, δηλαδή τίγκα στην εναλλακτική κουλτούρα ή το lifestyle των slackers όπως ονομάστηκε από τα media. Μην σου φαίνεται μακρινό, "trust me, you will relate". Προβληματικές γκόμενες και περίεργοι συγκάτοικοι μπλέκονται σε αξέχαστες σκηνές σε ένα από τα πιο αστεία κόμικς που έχω διαβάσει ποτέ. Οξεία παρατηρητικότητα και σάτυρα στο πνεύμα του Robert Crumb αλλά ενταγμένη στο πλαίσιο ολοκληρωμένων ιστοριών και με πολύ καλά γραμμένους χαρακτήρες. Μετά την μέση (δεύτερος τόμος/Buddy Does Jersey) γίνεται έγχρωμο, ο Buddy μεγαλώνει και γυρνάει στο New Jersey, το είδος του χιούμορ κάπως μεταβάλλεται. Κάποιοι γκρίνιαξαν, εγώ λατρεύω και αυτά τα τεύχη, αν και η πρώτη περίοδος (Buddy Does Seattle) είναι ασυναγώνιστη.


2) EIGHTBALL
by Daniel Clowes.
23 issues, 6 trade paperbacks (Like A Velvet Glove Cast In Iron/Pussey!/Ghost World/David Boring/Caricature/20th Century Eightball)
Το Eightball ανήκει στην κατηγορία ανθολογία του ενός δημιουργού. O Dan Clowes παρόλο ότι δεν είχε εντυπωσιάσει με τα προηγούμενα κόμικ του (Lloyd Llewellyn) εδώ είναι αποκάλυψη. Πειραματίζεται με διαφορετικά στύλ και ιστορίες αλλά πάντα με επιτυχία. Εδώ δημοσιεύτηκαν σε συνέχειες τα μετέπειτα graphic novels που τον ανέδειξαν σε Θεό της ένατης τέχνης. Το σουρεαλιστικό Like A Velvet Glove Cast In Iron, η σάτυρα της κόμικ βιομηχανίας Pussey!, το συγκινητικό Ghost World και το πιο άρτιο ίσως από όλα David Boring. Οι μικρές ιστορίες του Eightball μαζέυτηκαν κι αυτές σε δύο τόμους, στο Caricature οι πιο "σοβαρές" και στο 20th century Eightball οι αστείες. H σειρά συνέχισε με πολύ αραιούς ρυθμούς στα 00s με την δημοσίευση του Ice Haven και του Death Ray. Το φετινό κόμικ του, Wilson, κυκλοφόρησε ανεξάρτητα οπότε μπορούμε να υποθέσουμε ότι το Eightball ως σειρά ανήκει πλέον στο παρελθόν.


3) ACME NOVELTY LIBRARY by Chris Ware.
20 issues, 3 trade paperbacks (Jimmy Corrigan:The Smartest Kid On Earth/Quimby the Mouse/The Acme Novelty Library)
Το Αcme είναι η σειρά ενός άλλου τεράστιου δημιουργού, του Chris Ware. Κάτι σαν ανθολογία και αυτή η σειρά αλλά εδώ οι διάφορες ιστορίες λειτουργούν περισσότερο συμπληρωματικά για να διαμορφώσουν μια κοινή οπτική και ένα συνδυαστικό συναίσθημα στον αναγνώστη. Μεγάλη δόση πειραματισμού χωρίς να χάνεται ούτε ίχνος ευαισθησίας. Πολλοί το απορρίπτουν ως καταθλιπτικό αλλά μην αφήσεις αυτήν την επιφανειακή ανάγνωση να σου στερήσει ένα από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα της εποχής μας. Μην πτοείσαι από την τρίτη θέση. Προέκυψε γιατί δεν θεωρώ ότι στέκουν τόσο καλά μόνες οι ιστορίες που μαζεύονται στο Quimby the Mouse και το Acme Novelty Library. Η ιστορία όμως που καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της σειράς στα 90s και εκδόθηκε το 2000 με τίτλο Jimmy Corrigan έγινε ΤΟ ιερό δισκοπότηρο των graphic novels. Άνοιξε δρόμους τόσο στην τέχνη των κόμικς όσο και στην δημόσια εικόνα τους. H σειρά συνέχισε στα 00s με τις ιστορίες Rusty Brown (τεύχη 16,17,19,20) και Building Stories (τεύχος 18) που βρίσκονται σε εξέλιξη. Και ξέρεις ποιό είναι το πιο απίθανο; Ο Chris Ware συνεχώς βελτιώνεται και μπορεί ο ίδιος να κάνει αυτό το "ιερό δισκοπότηρο" σε κάποια χρόνια να φαίνεται ξεπερασμένο...


4) YUMMY FUR by Chester Brown.
23 issues, 4 trade paperbacks (Ed The Happy Clown/The Playboy/I Never Liked You/The Little Man:Short Strips)
Ο Chester Brown άρχισε να δημοσιεύει μόνος του το Yummy Fur σαν mini comic, μετά μέσω της εταιρείας Vortex, για να καταλήξει στην Drawn and Quarterly. Μέλος της παρέας Καναδών δημιουργών που στις αρχές των 90s έκανε αίσθηση και δημιούργησε σχολή στα αυτοβιογραφικά κόμικς μαζί με τον Seth και τον Joe Matt. Ο Chester Brown είναι ο αγαπημένος μου από τους τρείς και αυτός που πάντα θεωρούσα το μεγαλύτερο ταλέντο. Το Yummy Fur αρχίζει με τον σουρεάλ χιουμοριστικό εφιάλτη Ed the Happy Clown (εδώ και χρόνια out of print) για να συνεχίσει με αυτοβιογραφικές ιστορίες αλλά και παράλληλα την μεταφορά των Ευαγγελίων σε κόμικς. To project με τα Gospels δεν ολοκληρώθηκε ποτέ αλλά από αυτοβιογραφικά υπάρχει το The Playboy καθώς και το I Never Liked You (ίσως η ανώτερη στιγμή ever αυτού του είδους). Οι μικρότερες ιστορίες του μαζεύτηκαν στο The Little Man. Στα 00s το μοναδικό κόμικ που εξέδωσε ήταν το ιστορικό/πολιτικό Louis Riel αλλά το 2011 επιστρέφει με νέο κόμικ!


5) OPTIC NERVE by Adrian Tomine.
23 issues, 3 trade paperbacks (32 Stories/Sleepwalk And Other Stories/Summer Blonde)
Τον Adrian Tomine τον λάτρεψα από την πρώτη στιγμή. Από το 32 Stories (μαζεύει τα μίνι κόμικς του) που βλέπεις έναν νέο κομίστα να εξελίσσεται και να βρίσκει σιγά σιγά το προσωπικό του στύλ. Ξεκίνησε επηρρεασμένος από τους αδερφούς Hernandez (Love and Rockets) και τον Dan Clowes (Eightball). Όταν άρχισε την σειρά Optic Nerve στην Drawn and Quarterly ήταν ήδη ένας ολοκληρωμένος δημιουργός. Η συλλογή Sleepwalk And Other Stories που μαζεύει τα 4 πρώτα τεύχη είναι ένα από τα κόμικς που θα μου ήταν αδύνατο να αποχωριστώ. Μικρές καθημερινές ανθρώπινες ιστορίες με ποιητικό "καδράρισμα". To επόμενό του graphic novel ήταν το Summer Blonde και περιείχε 4 μεγαλύτερες ιστορίες. Με κούρασε λίγο και αισθάνθηκα ότι χρειάζεται λίγη ανανέωση η δουλειά του. Η οποία ευτυχώς ήρθε με το πολύ καλό Shortcomings που διεύρυνε κάπως το πεδίο του έργου του, το οποίο όμως δημοσιεύτηκε κατά την διάρκεια των 00s.

12 σχόλια:

  1. Και το Palestine του Sacco μπαίνει άνετα σε αυτήν τη λίστα. Θυμάμαι επίσης πως εκείνη την εποχή διάβαζα Thieves and Kings και Castle Waiting.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ναι, τον σέβομαι τον Joe Sacco για αυτό που κάνει αλλά δεν είναι ο αγαπημένος μου. Το Palestine είχε επιρροή και σημασία αλλά το Safe Area Gorazde του 2000 το βρήκα καλύτερο. Ανώτερο ακόμη και από τα δύο θεωρώ το The Fixer που είναι πιο σφιχτό λόγω μικρού μεγέθους και δεν με κούρασε καθόλου.

    Και άλλα μπορεί να αξίζαν μια αναφορά αλλά τα 5 αυτά ξεχωρίζουν. Για να μην παρεξηγηθώ να τονίσω ότι το Love and Rockets είναι από τις καλύτερες σειρές ever αλλά το μετράω στην δεκαετία του 80. Επίσης το Berlin του Jason Lutes είναι ένα μνημειώδες έργο που άρχισε να δημοσιεύεται στα 90s αλλά θα το κρίνουμε καλύτερα όταν τελειώσει. Ένα αυτοτελές graphic novel που μου έκανε μεγάλη εντύπωση στα 90s και θεωρώ τραγικά υποτιμημένο είναι το Ethel and Ernest του Raymond Briggs αλλά είναι Αγγλικό και δεν ταιριάζει με αυτή την λίστα που επικεντρώνει σε ανεξάρτητα αμερικάνικα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Milk & Cheese? Lenore? Mr. Monster? Johnny the Homicidal Maniac?????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν είμαι τόσο μεγάλος φαν των σειρών που αναφέρεις. Μου άρεσε το Dark Horse Presents σαν ανθολογία αλλά δεν το συγκρίνω με όσα έχω στην λίστα. Μου άρεσε ένα Bob the Alien που είχε μέσα με έναν εξωγήινο που προσπαθούσε να βρεί γήινη γκόμενα. Τελείως ξεχασμένο.

    Συμπαθητική σειρά μιας και πήγαμε στην Dark Horse ήταν το Madman. Είμαι γενικά φαν του σκίτσου του Mike Allred. Το Concrete είναι επίσης καλό αλλά το πιάνω για 80s.

    Το New York Diary της Julie Doucet ήταν κάπως cool. Κρίμα που σταμάτησε τα κόμικς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Eχμμμμμμμ... Με έχασες κάπου. Ή εγώ χάθηκα. Τα περισσότερα είναι Slave Labor Graphix όχι Dark Horse...
    Madman γαμάει btw, όπως και ό,τι έχει κάνει ο Allred...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. fantazomai anaferetai sto Mr.Monster

    me ti seira moy kai oso pio diaktritika mporo theoro Lenore kai JTHM (kai ta synafi toys poy itan kai polla) poly, poly, POLY kaka komiks.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κάτσε, το Mr Monster και το Milk and Cheese δεν ήταν στο Dark Horse Presents? Αυτη την εντύπωση έχω.
    Για τα άλλα δύο που είναι Slave Labor ούτε εμένα μου αρέσουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. O Mr. Monster ήταν παντού βασικά...
    Από "ανθολογίες" προτιμούσα Negative Burn, DH presents δεν έχω διαβάσει ποτέ...
    Κακά ε; Δε νομίζω, νταξ, γούστα είναι αυτά απ' την άλλη, εγώ έχω παροιμιωδώς κακό, επομένως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πολύ καλή η λίστα σου, και όλοι εξαιρετικοί δημιουργοί, με ιδιαίτερη προτίμηση σε Clowes και Ware !
    Ίσως θα μπορούσε να μπεί κάτι απο το Underworld του Kaz, ή κάτι απο τον πατριάρχη του είδους Robert Crumb (αν και στα 90s είχε αλλάξει λίγο το στύλ του, λιγότερη σάτιρα), ή ίσως απο Harvey Pekar, αλλά πού να χωρέσουν θα μου πεις !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. -Το Underworld του Kaz μου αρέσει πολύ όντως
    -ο Harvey Pekar εκτός από μικρές ιστορίες, έβγαλε και το Our Cancer Year στα 90s που δεν το έχω διαβάσει για να σου πώ.
    -Μου αρέσουν οι ιστορίες του Crumb από τα 90s. Έκανε τα 4 τεύχη του περιοδικού Hup που αν τα βρείς (νόμιμα ή μή) θα δείς ότι είναι σε μεγάλη φόρμα. Κάθε ιστορία κλασσική. Είχε πεί η Fantagraphics ότι κάποια στιγμή θα τα μάζευε σε τόμο, σε ξεχωριστό format από το Complete Crumb Library (το οποίο τελείωσε πρίν φτάσει σε αυτή τη χρονική περίοδο). Γενικά τον ώριμο Crumb από τα 80s και μετά τον προτιμώ από τον Crumb των 60s.
    Αλλά η πεντάδα μάλλον δεν αλλιώνεται από αυτά τα τρία.

    ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ: Μπορείτε να επισκεφθείτε το blog του Curious_ape009 να δείτε τα όμορφα αφιερώματα που έχει κάνει σε Chris Ware και Dan Clowes

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Το ξανακοίταξα, το Hup του Crumb είναι τελικά μόνο το τελευταίο τεύχος 90s και τα υπόλοιπα τρία 80s (μια δεκαετία που κυριάρχησε o Crumb).
    Τα είχα κατεβάσει σε ένα torrent που είχε various Crumb. Ψάχτε τα, περιλαμβάνουν classics όπως:
    -The Ruff Tuff Cream Puffs Take Charge (macho σάτυρα)
    -My Troubles with Women part 2
    -If I Were A King (φαντασίωση/γυναίκες)
    -Point the Finger (με guest star τον Robert Tramp!)
    -Nausea (μεταφορά σε κόμικς κειμένου του Jean-Paul Sartre!)
    -Can you stand All alone and face the universe?
    -Academy Awards (ο Crumb στα όσκαρ)
    καθώς και όλες οι ιστορίες με το reunion του Flakey Foont με τον Mister Natural (και την Devil Girl)

    Βγάλαν ολόκληρο complete library και αυτά παραμένουν out of print! Ελπίζω να βγεί κάποια μέρα ένα σοβαρό και μεγάλο Best Of του Crumb για να μπεί σε κάθε βιβλιοθήκη γιατί έτσι όπως είναι τώρα τα πράγματα είναι λίγο δύσκολο κάποιος νέος αναγνώστης να έρθει σε επαφή με την δουλειά του...

    ΑπάντησηΔιαγραφή